Sonnetten

[p. 26]

XXVI.

Ja, de gedachten van haar groot verstand,
Dat zich binnen haar elpen voorhoofd welft,
En waarbinnen zij 't Universum delft
Tot een beeld schittrend klaar als diamant,

En de daden van haar machtige hand
Waarmee zij, overeenstemmend met het vuur
Van dat binnen-beeld, de gansche Natuur
Maakt tot een voor de Menschheid zalig land,

Zijn samen één schoone Menschheids muziek,
Zich voegend in Heelal's chaos-rhythmiek,
Als één schoon beeld, in chaos harmoniek.

De Muziek van 't geluk der gansche Menschheid,
Waarbove' harmonisch een steeds hoogre wensch leit,
Van een geluk dat stijgt in onbegrensdheid.