Sonnetten

[p. 6]

VI.

Zij ziet mij aan en uit haar oogen springen
Kinderen, naakt en blij, die luide zingen,
Zij ziet mij aan, en van haar boezem geuren
Rijzende bloemen in duizende kleuren.

En om de slanke lijn van haar lichaam
Dringen gestalten schoon, nog zonder naam,
En 'k zie een wereld om haar, waar haar ziel
De weerschittring van is, die er in viel.

Maar haar gelaat is van een zachte zede
Die verre overstraalt al hare zoetheid,
En hare ziel straalt van een vaste goedheid,

Die overtreft de zachtheid van haar leden
En de schoonheid van haar oneindgen geest
Overschittert den luister van haar leest.