Sonnetten

[p. 5]

V.

Met een oneind'ge zoetheid ziet mij aan
De stralend rijke Geest der Nieuwe Menschheid,
Van uit der Toekomst wonderrijk bestaan,
En 'k voel een Vreugde, waaraan geene grens leit.

En zij begint te zingen een Muziek
Van uit de verte, uit den verren tijd
Die ruimte is, van zulk een geestlijkheid,
Dat mijn lichaam gezond wordt, dat was ziek.

En ik tracht één te worden met haar, en ik dring
Naar haar toe door de ruimte en den tijd,
En o! zij komt in hare lieflijkheid

Naar mij toe, in haar goudstralend gezing,
Zooals een geest in geest, en, ziet!
Wij worden één in dat wolkende lied.