Sonnetten

[p. 7]

VII.

Haar lichaam lijkt de volle rijke aarde,
En als de hemel zijn haar blauwe oogen,
En als de ronde bergen zijn haar hooge
Borsten en buik, die nu een Menschheid baarde,

Een Menschheid, van een oneindige waarde
Van Vrijheid, en een oneindig vermogen
Van krachten, die zich nu op haar bewogen
Als in van 't paradijs de zaal'ge gaarde.

O zie haar nu de volle beenen strekken,
En de hooge machtige armen rekken,
Langs de zeeën, als de bergen der aard.

O zie op haar de duizendtallen beelden
Van hare kindren, - in haar moederweelde,
O zie den blik waarmee zij op ze staart.