Verzamelde werken. Deel 7. De groote dichters

[p. 478]

Catullus

LXI

O, Bewoner van Helicon's top,

Gij, o Kind van Urania,

Gij die meesleept de teedere

Maagd tot een man, Hymenaee, Hymen,

Hymen, o Hymenaee!

Wind om 't hoofd u de bloemenkrans

Van zoetgeurende marjolein,

Kom, breng met u den bruidssluier,

Vlamrood, dragende aan uw voet

Wit als sneeuw, purperrood schoeisel.

Vroolijk op dezen blijden dag,

Zingend luidop het bruiloftslied

Met uw klinkende jongensstem,

Stamp den grond met uw voetenpaar,

Zwaai den fakkel van pijnhout.

Want nu Julia Manlius

Opzoekt als eens d' Idalische

Venus kwam tot den Phrygischen

Oordeelgever, of goed was èn

't Meisje, en ook de toekomst,

Als een myrte uit Azië

Stralend met harer bloesems pracht

Welke de Hamadryadenschaar

Voedt, een heerlijk spel voor zichzelf,

Met wat dauwige dropplen.

[p. 479]

 

Thans kom vrij, o jong echtgenoot!

185

In uw kamer uw vrouw reeds ligt;

 

Als een bloem blinkt haar lief gelaat,

 

Blank als een sneeuwwitte lelie is,

 

Helderrood als een papaver.

 

 

 

Maar gij zelf ook, - de goden staan

190

Bij m' als getuige - gij zijt zeer schoon,

 

En ook u heeft verwaarloosd niet

 

Venus; doch zie, hoe de dag verdwijnt,

 

Kom nu, kom zonder talmen.

 

 

 

Neen, niet lang hebt getalmd gij meer;

195

Zie, daar zijt gij reeds. Venus nu

 

Sta u bij. Daar ge openlijk

 

Wat ge wenscht u hier nemen zult,

 

Niet uw liefde verhelend.

 

 

 

Hij becijfert het aantal eer,

205

Van zandkorrels in Afrika,

 

Van de sterren die schitteren,

 

Dan te noemen het aantal van

 

Al uw duizenden spelen.

 

 

 

Speelt naar het lust u; geeft weldra

210

Kindren aan uw geslacht, niet past

 

Dat een naam die zoo oud reeds is

 

Zonder kinderen zij; wilt dus

 

Voortbrengen tallooze kindren.

 

 

 

Vertaling Mr. W.B. Westermann.