| |
| |
| |
Alphabetisch register op de beginregels
| |
| |
Aan 't grauwe zeestrand |
*456 |
|
Aan u dank ik deez' woorden, zachtste wezen |
|
*360 |
Ai, 't is nog klein nog, dat groot socialisme |
|
*299 |
Al die grijze dagen |
|
*111 |
Aldoor dat metalen ruischen van de metalen stralende zee |
|
123 |
Al het begrepene is zuiver schoon |
|
*259 |
Alles in zich te laten zinken, en 't |
|
*348 |
Als een bosch waar de groote stammen |
|
*173 |
Als een kind dat de weeke zonde |
|
*171 |
Als een moeder die alles in zich sluit |
|
*260 |
Als een vroolijke kwant treedt de arbeider op |
|
*434 |
Altijd bewege' in ons aandoeningen |
|
*241 |
Arbeidersklasse, mannen, en gij, vrouwen |
|
*389 |
Arbeiders, ziet ge daar dat goud, die zon |
|
*314 |
Avond. De heuvels vallen vaal |
|
104 |
's Avonds in 't donker doet ze de oogen dicht |
|
69 |
Beweging is vóór me ongewis |
|
29 |
Blinkend licht splinterde fijn |
|
106 |
Daar de een'ge kracht van de gedachte is |
|
261 |
Daar God de gedachten der Verbeelding |
|
*252 |
Daar ligt dat water - dat schitterende water |
|
108 |
Daar zit de Moeder |
|
433 |
Dag is muziek van wisselende dingen |
|
*198 |
Dat ik klaar zien kan, dat ik als een rots |
|
*323 |
Dat is de Arbeid, die zit |
|
*436 |
Dat kouwe vleesch van een ander |
|
118 |
De aarde en de groote halmenris |
|
*210 |
De aarde ligt in de armen van de zon |
|
411 |
De arbeiders dringen zich aan den trog |
|
346 |
De arbeidersklasse danst een groote reidans |
|
297 |
De arbeidersklasse stijgt langs trappe' omhoog |
|
*303 |
De arbeiders staan op den rand van de zee |
|
*306 |
De boomen golven op de heuvelen |
|
*120 |
De boomen waren stil |
|
25 |
| |
| |
De dag gaat open als een gouden roos |
|
340 |
De golven en hun òver voorovervallen |
|
125 |
De gonsregen, regen |
|
121 |
De grondelooze tonen hoor ik in |
|
*201 |
De groote wateren zijn ruste-gevend |
|
*186 |
De grijze lucht als een satijnen waaier |
|
103 |
De grijze luchten hongeren |
|
152 |
De heide is maar stil |
|
26 |
De heidevelden waar hellingen wonen |
|
*197 |
De hemel is zoo vast, de volle blauwe |
|
*190 |
De honingvloeiende lucht zweeft daar heel hoog |
|
335 |
De kamer en de tafel zoo guldig wit wit |
|
*134 |
De kamer warm ritselig |
|
*138 |
De lamp schijnt, de kamer is open |
|
122 |
De lente - ik sta midden in haar |
|
*119 |
De lente komt van ver, ik hoor hem komen |
|
49 |
De lucht is vol met onvolkomen drang |
|
*157 |
De lucht was fijn. Avond |
|
*105 |
De lucht was geel als gele chrysanthemen |
|
66 |
De mensch aan 't werk |
|
*324 |
De mistregen komt verhalend |
|
167 |
De morgen-frischte komt van uit de zee |
|
*215 |
De nacht slaapt in met nachtegaalgezangen |
|
*475 |
De omvattende liefde heeft mij nog |
|
*202 |
De pijl der spitsboog is een slank pilaar |
|
*485 |
De regen valt in stroomen naar beneden |
|
*272 |
De ruiten beduisterd in de flauwgroene weilanden |
|
*143 |
De schoone boom die zijn geblaart uithangt |
|
*193 |
De schoone mannen en vrouwen |
|
*404 |
De stille weg |
|
21 |
De straalpralende dag |
|
75 |
De Vader gaat door het licht |
|
*432 |
De verre toren staat vast |
|
177 |
De zee buiten grijs, zilverig, regenig, lommerig, in wolke' cirkelgespreide |
|
124 |
| |
| |
De zee zoo volkoel in dezen regen, zoo in dit grauwe in dit kouwe wind |
|
*129 |
Deze woorden hoorde ik als in een droom |
|
*254 |
De zilte regen over de boomen |
|
163 |
De zilver begonnen dag |
|
*168 |
De zomer is de tijd van alle rozen |
|
*189 |
De zon. De wereld is goud en geel |
|
20 |
De zon, de zon in wit vuur |
|
161 |
De zon is nog niet uit den nacht geboren |
|
*288 |
De zonne zonk en smolt de wolken om |
|
*478 |
De zonnezweemen |
|
*153 |
De zonn'ge weg met schaduw doorgeschoten |
|
*156 |
De zon schijnt. Het lijkt wel een gouden bad |
|
*419 |
Dikwijls als ik de arbeiders zie gaan |
|
*375 |
Dikwijls loopt 'n meid zonnige dag te denken |
|
*194 |
Dit is dus de Verbeelding, als een Kind |
|
*243 |
Dit is heerlijk, om met een echten vrind |
|
337 |
Dit zijn de bleeke, bleeklichte weken |
|
53 |
Drie wijzen zijn er, 't algemeen te kennen |
|
*251 |
Duizelig ging hij de straten over |
|
145 |
Eene die ik liefheb, en nooit gezien |
|
420 |
Een kind dat altijd verlangt |
|
28 |
Eenmaal zal één persoon zeer rustig vlieten |
|
*408 |
Eenmaal zal kunst en leven niet meer zijn |
|
*407 |
Een man trad op mij aan |
|
*400 |
Een mensch die nu tot eene andre zegt |
|
*390 |
Een roode roos is in mijn hand |
|
78 |
Een schoone rij van menschlijke gezichten |
|
344 |
Een schoone vastheid had hij in zijn wezen |
|
*385 |
Eens zal een dag zoovol van Eenheid dagen |
|
*322 |
Een vlaag van zonnige gedachten vaart |
|
*480 |
Een vlies, een zachte film, het socialisme |
|
*300 |
Een vrouw als de wereld, als een wezenlooze |
|
*175 |
Een vrouw, een jonge en zachtlijnige vrouw |
|
*382 |
| |
| |
Een zoeker, een poëet ziet in de ruimte |
|
321 |
Een zwaar, breed volk staat te wachten |
|
*402 |
En de bestraalde ochtendzee |
|
*139 |
En de gedachte van een aandoening |
|
*248 |
En de koele luchten, de eenzame windluchten in |
|
*141 |
En gaande ging hij, zooals hij die gaat |
|
*232 |
En ik bij de stille zeeën |
|
65 |
En ik moet opmerken dat op zich zelf |
|
*253 |
En in het scheemerige zomerlicht |
|
*196 |
En langzaam schreed ik verder. En ik las |
|
*283 |
En maar uit in de plassende lucht |
|
*135 |
En nu deze waarheid dus hier zoo staat |
|
*240 |
Er daalde tot mij neder uit den hemel |
|
*267 |
Er gaat een storm naar Eenheid, dat 's de schoonheid |
|
367 |
Ergens moeten toch zijn de lichte watren van haar oogen |
|
81 |
Er is een wonderschoone Vrouwe |
|
430 |
Er is een wijs van zien naar ieder ding |
|
*262 |
Er is iets groots in ons klein land geschied |
|
*387 |
Er siddert onder alles dat ik zie |
|
*264 |
Er treedt een man mij aan |
|
*401 |
Er vloeit een vloed van zon |
|
*421 |
Er was toen sneeuw op 't mos |
|
115 |
Er was veel goud eikegeel |
|
*114 |
Er zijn in de menschheid van die trillende nerven |
|
*325 |
Evenals door de zee gaat door de menschen |
|
*328 |
Gebenedijde |
|
113 |
Gedoken zit ik in de ruimte (Menschheid) |
|
331 |
Gedoken zit ik in de ruimte (natuur) |
|
*330 |
Gingen de straten heen in eindeloosheid |
|
150 |
God kleedt de lente aan in witte kleeren |
|
*216 |
Gij ligt onder mij. Gij zijt als een woud |
|
*354 |
Gij schoone vrouw, in wie gedachte leeft |
|
386 |
Gij staat zoo heel, heel stil |
|
37 |
Gij zegt mij, liefste, om deugdzaam te zijn |
|
*269 |
| |
| |
Gij zijt een bloem, een lichte roode bloem |
67 |
Gij zijt een stille witte blinkesneeuw |
17 |
|
|
Haar oogen tintelkelken |
57 |
'k Heb mijn oor tegen zooveel stemklokken geleend |
102 |
Hè ik wou jij was de lucht |
52 |
Helder schijnt de grijze lucht |
*334 |
Het gouden zongezwier |
76 |
Het gras heeft den nacht al begonnen |
166 |
Het grootste derven is mijn lafenis |
*423 |
Het herfst woud brandt met rosse najaarsvlammen |
*479 |
Het is om 't al stil verachtend van me te gooien |
*170 |
Het is weebleekerig grijs |
27 |
Het land was wit om 't woud, van madelieven |
*225 |
Het licht is nog niet geworden |
329 |
Het oneindige uitgebreide en denkende Bestaande |
*237 |
Het opene zoo klare aardeleven |
162 |
Het regende in de stad |
61 |
Het riviergras waar zich het vee in baadt |
*183 |
Het socialisme het is een eikeltje |
*298 |
Het socialisme komt, de wolken jublen het |
*317 |
Het strand was stil en bleek |
51 |
Het was dien avond zoo stil |
101 |
Het was in den zwarten nacht |
*60 |
Het was stil |
418 |
Het witte westen en de overval |
*182 |
Het zoete licht des middags giet op mij |
*277 |
Hieruit volgt dat de menschelijke geest |
*249 |
Hoe meer het lichaam kan worde' aangedaan |
*242 |
Hoe onzeker is toch het leefgevoel |
*188 |
Hoe zacht bij het vonkeschijnsel |
*159 |
|
|
Ik ben alleen in het lamplicht |
32 |
Ik die de schoonheid dikwijls zag |
*266 |
Ik had zoo lang rondgeloopen |
*83 |
| |
| |
Ik heb een zeer schoon man gezien |
*399 |
Ik heb U zoo lief, mijn kind, dat geene woorden |
*484 |
Ik hoor de arbeiders klimmen naar de macht |
*304 |
Ik kan niet begrijpen dat er niet veel meer zijn die zoo spreken |
*176 |
Ik kom om 't groene hout. Daar is de vrede |
*207 |
Ik lag te slapen op mijn bed |
88 |
Ik liep 's avonds door mijne stad |
91 |
Ik pleegde door het leven heen te gaan |
*481 |
Ik proefde de lauwe luchten |
46 |
Ik ruik iets jongs en iets schoons in de bosschen |
*200 |
Ik sta voor den mist van den tijd |
326 |
Ik vlood vandaan de wereld achter deuren |
*199 |
Ik was nog jong toen ik op eenen dag |
*214 |
Ik was toen een arme jongen |
54 |
Ik wilde ik kon u iets geven |
85 |
Ik wilde wij woonden alleen te samen |
*455 |
Ik zag een man, rein en naakt |
*395 |
Ik zat eens heel alleen te denken |
73 |
Ik zat eens heel alleen te spelen |
35 |
Ik zat toen heel stil te werken |
13 |
In de buitenlucht zit een vrouw met geel |
*435 |
In de donzige warmte |
*431 |
In den grijzen avond was de stad luidruchtig |
*165 |
In den heeten nacht een heet zwart grijs korenveld |
112 |
In de sneeuw waren alle duinen wit |
*285 |
In de stad met het zilverig oogerondkijken |
*158 |
In de stilte van de stad |
68 |
In de tintelige lente |
*151 |
In de verte zag ik blanke wateren |
82 |
In de zachte kleedage van de Vrijheid |
*368 |
In de zwarte nacht is een mensch aangetreden |
22 |
In diepe somberheid van regendag |
*273 |
In diepe stilte, in het fijne weder |
*279 |
In een grijs huis en in een kamerlicht |
*99 |
| |
| |
In God, dat Wezen waar de mensch ontvangt |
*245 |
In het grof duister zit mij eene vrouw |
*213 |
In stilte des avonds is mij gekomen |
*274 |
In 't land der droomen in het droomenland |
212 |
In 't lichte oosten kwam de zon |
*339 |
In zelfvergeten hoekje in den geur |
*154 |
't Is alles weenen, de storm, het huis |
77 |
Is dit het roepen van den morgen? Winden |
*181 |
't Is zwart en donker |
59 |
|
|
Jeugd ziet van God in elk ding de essentie |
*515 |
|
|
Kan men ooit zulk een gelukkig mensch denken |
*350 |
Kom, Vrijheid, met uw paarden die gevoed |
439 |
Koude rilling doorgaat me van de zee |
*211 |
|
|
Laat ik nu denken hoe dat alles was |
97 |
Leven, zoele omsomberde even inschitterde |
126 |
Luchten, blauwhooge wimpere |
*149 |
|
|
Maannacht |
*417 |
Maar de mensch heeft geen juiste kennis van |
*247 |
Maar God kent niet slechts 't menschelijke lijf |
*246 |
Maar toen verschenen, d' een boven den and' |
*219 |
Maar toen was Balder als die Jupiter |
*223 |
Meer dan de zon schijnt mij het socialisme |
*336 |
Men moet niet droomen dàn wanneer men doet |
*342 |
Men zou voor de menschheid gaarne willen sterven |
363 |
Moêduinen groenflakkerend, witlicht, zwaarzandduinen |
*133 |
's Morgens, men treedt voor de vaalgroene weiden |
*425 |
's Morgens op het witte laken |
*11 |
Mij is het wachten, zal niet uit de volle |
*187 |
Mijn grijze tintelreine |
*109 |
Mijn handen zijn zoo heet |
80 |
Mijn kamer is der stilte diepste groef |
332 |
| |
| |
Mijn liefste, ik heb u wel eens zacht verteld |
*358 |
Mijn liefste was dood |
*39 |
Mijn omvattende liefde heeft genoeg |
*208 |
Mijn oogen zijn stil |
160 |
|
|
's Nachts dan is 't leven haar zoo hel en roode |
*71 |
Nadat ik jong en teer geboren was |
*256 |
Niet gemak'lijk, uit één kamertje |
*309 |
Niet maar eens nu en dan, en in half duister |
*265 |
Nu rieken eerst de dingen scherp en stekend |
*205 |
Nu schijnt de zon op straat |
116 |
|
|
O als de zon schijnt |
14 |
O alvoedende menschmaatschappij |
371 |
O bergen, die met uwe hoofden steekt |
*412 |
O dichters, ziet ge niet dat hier de bron |
313 |
O diep en dieper stijgt de een'ge schoonheid |
*366 |
O God! ik sta aan den verkeerden kant |
293 |
O Gij die in alle hemelen zijt |
*284 |
O hart, begeef u in de eenzaamheid |
*258 |
O klaar, klinkklaar Holland van water en lucht |
*316 |
O koele zwarte ademen van den nacht |
18 |
O liefste, 't is of van uw aangezicht |
*357 |
Om nu te slapen met mijn handen over |
*209 |
Onder den schijn van de hemelsche zon |
*263 |
O nu te branden als een enkel licht |
365 |
Onz' hoofden weenen en zijn genegen |
70 |
O om nu een van 't werkend volk te zijn |
*376 |
Opdat ik nu ten duid'lijkste aanwijs |
*244 |
Op komt de zee met wijdend openkomen |
*185 |
O schoonheid gij zijt niets |
398 |
O te leven in dezen schoonsten tijd |
364 |
O vrij te zijn! Met geene vaste banden |
409 |
O wanhoop van de moeder, die haar man |
*388 |
O wat een groote kracht heb ik gekregen |
*174 |
| |
| |
O wilde woeste oneindige nacht |
*486 |
O zoo te minnen in den grooten gloed |
361 |
|
|
Poëzie is hartstocht, maar in de verbeelding |
327 |
|
|
Reeds is de winter ons voor goed gescheiden |
*286 |
Regelmatig gingen regelen wateren |
*203 |
|
|
Samen te loopen tusschen breede zeeën |
*93 |
Schaduwen wand'len in haar oogezalen |
*38 |
Schitterend als zonnestralen kwamen mannen |
*383 |
Schrikkend is de nacht met een stillen schrik |
*172 |
Soms, als men buiten loopt in zee van zon |
362 |
Stil grijs lichtrood leeft ze |
110 |
Stil ligt het water in den effen vliet |
*476 |
Stil zit ze, kijkt voor zich |
58 |
Stort, o arbeiders, u diep in de zee |
*391 |
Substantia infinita extensa et cogitans |
*237 |
|
|
Te midden van 't oneindige heelal |
*302 |
Terwijl de aarde om het zonlicht gaat |
341 |
Terwijl de wind scheen en de bij bromde |
*155 |
Terwijl ik op een morgen nederlag |
*255 |
Terwijl ik voel dat ik wel iets meer ken |
*289 |
Terwijl ik wandelde in 't stille woud |
*282 |
Toen bliezen de poortwachters op gouden horens |
72 |
Toen de tijden bladstil waren, lang geleen |
12 |
Toen het dag was geworden en het eerste daglicht (hij) |
*379 |
Toen het dag was geworden en het eerste daglicht (zij) |
*380 |
Toen ik de stad zag, zeilend met de boot |
*426 |
Toen ik een knaap was, lag ik vaak alleen |
*483 |
Toen 'k ziek was, trad bij mij de kamer in |
*257 |
Toen 't avond was |
422 |
Toen 't avond was geworden, maar de lucht |
*381 |
Toen zag ik je |
33 |
| |
| |
Twee lampen schijnen |
117 |
Twee kind'ren die in 't bosch te spelen gaan |
*482 |
|
|
Uit de bruine menigt komt het licht karbonklen |
*428 |
|
|
Van uit den boezem van de wilde wolken |
*278 |
Van uit een nieuwe wereld treedt (een man) |
405 |
Van uit een nieuwe wereld treedt (een vrouw) |
406 |
Van uit Gods wezen, zijn eeuwige licht |
*270 |
Vlakten van landen en bergen van steden |
*192 |
Voel je den nacht |
47 |
Voor mij uit zie ik als een nevel hangen |
*280 |
Vorstin de lente komt, en vóór haar komen |
*287 |
Vrijheid, waartoe de arbeid zich verheft |
*369 |
|
|
Wankelschrijdend in den wankelschrijdenden wind |
*169 |
Wanneer de goddelijke geest in een |
*250 |
Wanneer gij onder mij ligt, wij zijn stil |
*356 |
Wanneer ik lang met haar gesproken heb |
*271 |
Wanneer men stil in mannenkring neerzit |
338 |
Wanneer men stil is, met zich zelf, de macht |
*347 |
Wanneer men tusschen een schaar mannen treedt |
345 |
't Was stil over de wereld, 't licht alleen |
377 |
Wat is het, dat mij zulk een blijdschap geeft |
*275 |
Weerend zijn de witte onstuimigheden |
*184 |
Wij zilvren wezens, nevellichten, gewassen |
16 |
|
|
Zacht kwam ze als jonge sneeuw |
62 |
Zachtlichte lentenen |
*96 |
Ze zat daar rechtop en keek |
*87 |
Zie je ik hou van je |
*100 |
Zit ik niet in diamantene stilte |
*191 |
Zomer! zoo klaterde naar 't blauw het woud |
*477 |
Zooals de dichter die het goede doet |
*230 |
Zooals de herfst de lucht doortintelt met kleuren |
*311 |
| |
| |
Zooals de maaiers 's avonds huiswaarts gaan |
*195 |
Zooals de rijen van de wolken die |
*310 |
Zooals des morgens in den koelen herfst |
*281 |
Zooals de zee met eindelooze deining |
*206 |
Zooals een engel door de blanke lucht |
*396 |
Zooals een meeuw 's morgens over zee trekt |
*427 |
Zooals een meisje, o wonder zoo zoet |
343 |
Zooals een schip dat rondgeworpen wordt |
*276 |
Zooals er tusschen ons beide ontspringt |
*359 |
Zooals men op de droomerige zee |
*308 |
Zooals men zien kan op den witten gletscher |
*305 |
Zoo als nu in een kamer van de stad |
*301 |
Zooals 's morgens uit 't zwijgen van de zee |
*429 |
Zooals wanneer het heilig morgenlicht |
*228 |
Zooals wanneer, midden in regenbuiën |
*221 |
Zooals wie veel gefeest heeft, veel geslapen |
*424 |
Zoo zeker in doodstillen lentenacht |
*397 |
Zuiver, in den moreelen band zuiver geslagen |
*333 |
Zijn teerbruine oogen op zijn weeke wangen |
*164 |
Zij stond en had haar blank gezicht wijd open |
*204 |
|
|