Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 435*]

[In de buitenlucht zit een vrouw met geel]

In de buitenlucht zit een vrouw met geel
haar en de boezem bloot,
zij heeft de wangen als tuin zoo weel-
drig en een wijden rustigen schoot.

Haar oogen fonkelen als meeren,
maar uit de schaduw der wimpers slaat op
ze ze ten hemel - en tot elkaar keeren
die heem'len, en haar kop

drijft een tijd lang onder den hemel.
Wat ziet ze?, o ze ziet geslachten
schoon en hoog in het draaiend gewemel
van het blauw, en zoetste gedachten

drukken zich af in het was
van haar ziel, haar gezicht; -
om haar kin, verbleekend als asch,
trekt een wolk van verlangen's licht.