Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 401*]

[Er treedt een man mij aan]

Er treedt een man mij aan
van vreugde en van hoop,
hij wil zeer verre gaan
en zeer vast is zijn loop.

Hij wil veel verder gaan
dan ooit nog iemand ging,
hij wil niet stille staan,
hij lijkt een wonder ding.

Hij wil te samen gaan
en maken zijnen vriend
van elk - hij blijft maar gaan
àl in de toekomst ziend.

Hij heeft zijn verren blik
zeer in de vert gericht,
hij heeft zeer wonderlik
een warm en koel gezicht.

Hij lijkt op zoo een winter-
dag als het koud is, maar
een gloed van ijzersterkte
ligt op het daglicht klaar.

O zie, een zacht teer lachen
komt daar op zijn gezicht,
hij ziet zeer zeker dagen
een hoog en zeer groot licht.

Daar voor de verte henen
ging plots een gloed van hoop,
nog sneller gaan zijn beenen,
nog vaster is zijn loop.