Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 379*]

[Toen het dag was geworden en het eerste daglicht]

Toen het dag was geworden en het eerste daglicht
was doorgedrongen in de straat waar hij woonde,
stond de werkman op - en zijn eerste gedachte
was als altijd de eenheid aller menschen.
Klaar zag hij voor zich in de koude der wereld,
maar hij voelde vreugde in zich, in het hoofd,
en langzaam kwam ook een warmte in hem opwellen,
die hem maakte tot een schoone bloem.
Hij stond even zeer stil met de handen hangend,
en zacht met een blik vol van liefde
zag hij in het niets naar iets.
En toen met een blik vol verstand naar de huizen op,
en ging toen naar zijn werk.