Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 279*]

[In diepe stilte, in het fijne weder]

In diepe stilte, in het fijne weder
dat om de aarde hangt, voel ik mij stil,
en eindelijk dan toch, gezonder worden.
Mijn geest ziet helder, en binnen mijn oog
ontstaat een nieuw en helder brandend licht.
Eindelijk kent mijn geest dan toch zich zelven
en God, en binnen hem zie ik opstaan
alle wezens, en 't is dit zoet begrip
dat mijn geest en mijn lichaam beter maakt.

Hoe heeft éen man en door de tijden heen
mij dit geluk gegeven! - 't is alsof
hij uit de nevelen van het verleden
nog leefde, en mij als een levend man
aanwezig zijn diepe gedachten bracht.