Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 215*]

[De morgen-frischte komt van uit de zee]

De morgen-frischte komt van uit de zee,
het natte veld is groen kristal en zonnig
en zacht bestoven van het schuim, dat wonnig
rolt over 't grasgroen kristal; en de snee
der scherpe lucht dringt in het huis, dat bree
zijn vensters op het duin opent, en honnig
de roode wolken, druipende van honig,
mijn mond langs gaan waar 'k zit in mijne stee.

En liefde murmel ik diep in de koelte,
en liefde stroomt het huis uit langs het duin,
een stroom die 't land in tweetal armen vat.

Ik ben de bron en uit mij stroomt het nat,
hier is het bronoord, stille kamertuin,
hier hangt mijn hart, des springbrons hoog gestoelte.