Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 208*]

[Mijn omvattende liefde heeft genoeg]

Mijn omvattende liefde heeft genoeg
terwijl ik van het uur in 't andre glijd,
hoewel 'k ze hang, steek ik de armen wijd
alsof ik er in knelde en met me droeg.

Het is zoo licht op mijne armen, ik zwoeg
niet, maar mijn lippen zijn beide bereid
te kussen met een blijvende zachtheid
met kalmen honger zooals 's morgens vroeg.

Zooals de lijnen van den horizon
nu liggen met hun trage slingeringen,
een open vak donker en zonder zon,
waaruit als planten weemoed-slingers dringen,
ligt voor me of ik het wel voelen kon,
het onderling bestaan, mijn en de dingen.