Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 183*]

[Het riviergras waar zich het vee in baadt]

Het riviergras waar zich het vee in baadt,
staat stil in de doorrijpte zonneschijn
verrukking-tintlende en onder mijn
zon die zich boven het land uit verlaat.

Hij is wit en rondom hem zonder maat
is het al wit en witter en als wijn
zoo wit, teugende haal ik witten wijn
uit de rondcirkelende overdaad.

Achter donkre partijen is nu schauw,
de bergen lijken 't, maar het zijn de bosschen
achter de zon-doorvlootne velden heen;
als op een bergstad staat een toren flauw
van een zeestadje op de hoogte, bosschen
strekken zich ver als donkre lande-reên.