Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 162]

[Het opene zoo klare aardeleven]

Het opene zoo klare aardeleven,
en daarin mijn staande oogeleven,
de warme adem gaat van mijn lippen,
suizen mijn ooren in 't onbegrepen.
De kamer hangt hoog, de stille tafel
staat aan het raam, onder 't gerafel
van de gordijn - buiten is stil liggen
van merkbare dingen aan de wegen.
De lucht is zeer, zeer ver,
't doet zeer, zoo ver -
de oogen gaan terug door het klare
van het verdwalen.