Een Noorse liefde. Het weggestopte verlangen van Felix Rutten

[p. 174]

29

Brief uit Norheimsund, 14 maart 1941:

Lieve Felix!
Mijn gedachten gaan vaak naar je uit, en ik vraag me af hoe het met je gaat, en wat je hebt meegemaakt sinds de grote omwenteling begon.¹
Vilhelm en ik zijn in Hardanger gebleven sinds de Duitsers in Bergen gekomen zijn.² We hebben hier een gezellige en comfortabele hut, met een ruim stuk grond met bloemen, groente en fruitbomen. Het is hier zo ontzettend mooi, zo vredig dat het vaak niet voor te stellen is dat ons land niet langer van ons is.
Tot nu toe hebben we voldoende eten en de Duitse soldaten gedragen zich voorbeeldig. Gustav is in Oslo en Mosse in Bergen. Ik voel me eenzaam. Ik hoop dat deze brief je bereikt. Schrijf me als je kunt.³
Hartelijke groeten, lieve vriend,
Sof.

1 Felix Rutten is dan nog in Rome en houdt om in zijn levensonderhoud te voorzien spreekbeurten voor Radio Roma. Tevens fungeert hij als vertaler. Met het baantje bij de door Mussolini gecontroleerde omroep loopt hij wel risico's. Na de oorlog moet hij zich dan ook verantwoorden bij de Nederlandse overheid, die denkt dat hij heeft gecollaboreerd. Het blijft echter bij een onderzoek.

2 De Duitsers vallen het neutrale Noorwegen op 9 april 1940 aan. Het Noorse leger weet twee maanden stand te houden, maar moet zich dan overgeven. Noorwegen blijft tot de overgave van de nazi's in 1945 in Duitse handen.

3 Of Sophie Unger en Felix Rutten na deze brief nog schriftelijk contact hebben gehad, is ongewis. Er zijn in elk geval geen brieven van later datum en ook verder zijn er nergens aanwijzingen te vinden over een mogelijke correspondentie.