Een Noorse liefde. Het weggestopte verlangen van Felix Rutten

[p. 160]

22

Brief uit Nesttun, december 1934:

Beste Felix,
Waar ben je nu?¹ Waar kan ik je met deze kerstgroet bereiken? Het is een heel jaar geleden sinds ik je heb geschreven² en het is even lang geleden dat ik je gezellige brief kreeg - nog hartelijk dank daarvoor! Ik gok er maar op en stuur deze brief naar je oude adres. Jij bent zo'n groot man in Nederland dat de post je huidige adres vast kent en de brief jou achterna stuurt. Je maakt zo'n deel uit van mijn oude leven, dat ik het jaar niet graag voorbij laat gaan zonder je een groet te sturen, in de hoop dat je mij en de oude herinneringen nog steeds trouw bent.
Kom je ooit nog eens naar Noorwegen? Ik kan niet anders dan hopen dat we elkaar nog eens ontmoeten voordat ons leven hier op aarde voorbij is. Wat vind jij?³
En wij wonen nog steeds in ons heerlijke grote huis in Nesttun, waar we ons beter thuisvoelen dan elke andere plek waar we gewoond hebben. Vilhelm is altijd vriendelijk en gezellig - hij is maar twee avonden en nachten per week thuis; verder is hij aan boord van de ‘Venus’⁴ tussen Bergen en Newcastle. Het gaat goed met hem, hij is nog bijna net zo rank en lenig als vroeger. Hij is heel trots op Gustav, die nu groter is dan zijn vader en een leuke jongen geworden is. Hij studeert nu rechten aan de universiteit van Oslo en woont op de campus in Blindern. Nu is hij een maand thuis met kerstvakantie. Je hoort meteen dat hij thuis is, want de radio staat de hele dag aan! Zelf leest hij van 's morgens tot 's avonds afwisselend amusementslectuur en studieboeken, en hij wil het huis niet uit! Als het weer enigszins redelijk is, maakt hij een lange wandeling met mijn kleine terriër. Mosse is voorlopig klaar met haar opleiding. Na de middelbare school heeft ze een handelscursus gedaan. Vorig jaar was ze een tijd in Frankrijk en nu is ze gelukkig thuis. Ze werkt op een kantoor en verdient haar eigen kleren en zakgeld!
De dagen gaan zo hun gangetje. Maar daar mag je eigenlijk blij om zijn, want stille rustige dagen brengen zelden grote zorgen. Ik heb vele goede vrienden in Bergen en voel me beter dan vroeger. Maar vaak verlang ik ernaar om op reis te gaan - weg uit Bergen en weg uit Noorwegen. Misschien kan ik mijn dromen eens verwezenlijken. Het deed me verdriet te horen dat je financiële toestand niet zo goed is als hij zou moeten zijn. Hoewel jij ook bent getroffen door de slechte naoorlogse tijden, had jij, die niemand te verzorgen hebt, een klein vermogen bijeen moeten kunnen sparen voor je oude dag. Je bent immers heel zuinig, en voor zover ik je ken, besteed je geen geld aan pleziertjes en dergelijke. Een zakenman zul je nooit worden, Felix! En wat jammer dat er niemand is om op je te passen. Hoor je nooit iets van je broer?

1 Felix bevindt zich in december 1934 in Tsjecho-Slowakije, vooral in het dan tot dat land behorende en nu Oekraïense Roethenië.

2 Die brief is niet bewaard.

3 Dat komt er niet meer van. Zijn bezoek in 1928 is de laatste Noorwegen-reis van Felix Rutten.

4 De Venus is in 1931 gebouwd voor de Bergense stoomvaartmaatschappij en doet tot de Tweede Wereldoorlog dienst op de vaste verbinding Bergen-Newcastle (Engeland). Vilhelm is kapitein van het schip.

[p. 161]

Heb je over de Oxfordbeweging gehoord?⁵ Er zijn hier op dit moment heel wat Engelsen. Die vergaderen en getuigen en belijden de hele dag, zodat een rustig en evenwichtig mens de koude rillingen over de rug lopen. Ze wilden Gustav in hun ‘gemeente’ inlijven, maar hij wil niet.
Ik zit hier te kijken naar je kaart uit Brugge. Hartelijk dank daarvoor.
Vertel me eens over pater Van Well. En over je Duitse dame in Sittard. Weet je nog toen het geweten van pater Van Well hem naar Sittard dreef en hij ons beval om hem op het station te ontmoeten? Hij keek ons beurtelings aan alsof hij onze harten en nieren wilde onderzoeken! Ach, wat een zorgeloze tijd was dat.
Het ga je goed, lieve vriend. Ik hoop weldra van je te horen, ook al heb ik zelf het hele jaar gezwegen!
Doe de groeten aan mevrouw Van de Grinten.
Gustav stuurt oom Felix heel, heel veel groeten, en Mosse ook. Fijne kerstdagen, mijn vriend.
Je Sophie.
PS. Dagmar heeft dit najaar haar man verloren. Ze is nu zo alleen. Eigil is in Amerika.

5 De Oxfordbeweging is een religieuze opwekkingsbeweging die in de negentiende eeuw in Engeland is ontstaan en aanvankelijk vooral studenten uit Oxford, vandaar de naam, aan zich bindt. Later verspreidt de beweging, die een praktisch christendom nastreeft met de vier leefregels eerlijkheid, reinheid, onbaatzuchtigheid en liefde, zich over Europa.