Een Noorse liefde. Het weggestopte verlangen van Felix Rutten

[p. 144]

15

Brief uit Minde, 5 september 1922:

Lieve vriend,
Wat zou ik willen dat je hier voor me zat te spelen - dat is mijn grootste wens op dit ogenblik. Het zou me vast tranen kosten, maar zijn zulke tranen van ontroering, opgeroepen door muziek, niet heerlijk? Je voelt je als het ware verheven boven alle dagelijkse kleinigheden, en de allermooiste gedachten komen bij je op.
Dank voor je laatste brief (van begin deze zomer). Je was niet in een goede stemming toen je hem schreef maar ik heb grote bewondering voor je goede Noors. Hoe kun je nog steeds zo goed schrijven na al die jaren dat je niet in Noorwegen bent geweest? Ben jij degene die door je enthousiaste lezingen en krantenartikelen over Noorwegen de aandacht van jullie koningin op Noorwegen hebt gevestigd? Want zij is toch zo'n trouwe bezoekster van ons land. Waarom volg je haar niet om haar met raad en daad bij te staan. De Nederlanders zijn hier heel gezien en ik hier hoor allerlei gezellige verhalen over de koninklijke reizen! Volgende keer moet je meegaan als koninklijke reisgids, zodat we meer geluk hebben om elkaar te treffen dan onlangs in Rotterdam!!¹
Op het ogenblik ben ik alleen thuis met mijn twee kleintjes. Het is lang geleden dat ik zulke rustige vredige dagen heb gehad als nu. De hele zomer heb ik mijn zuster Molle hier gehad met 3 kinderen, en de kleine jongen van mijn broer heeft hier 6 maanden gelogeerd; je kunt je niet voorstellen wat een leven dat hier gegeven heeft! Bijna te veel!
Zelf ben ik kortgeleden thuisgekomen na een reis van 8 dagen door onze fjorden - het was een schitterende tocht. We hebben toch een prachtig land - ik word er nooit moe van en geniet keer op keer. Herinner je je ons ‘Noorwegen’ nog, met de zonsondergang? Het is zeker lang geleden dat je daar geweest bent?
Vilhelm ligt op dit moment in Engeland voor reparaties aan zijn schip de Meteor, maar waarschijnlijk komt hij over drie weken thuis voor een maand vakantie. Hij is dol op zijn kinderen en hij is lief en aardig voor ons allemaal. Vroeger was hij het meest gesteld op de kleine Mosse, maar nu mijn jongen groter geworden is en zijn vader begint na te apen en hem bewondert, is Vilhelm toch zo trots op hem geworden! Ik geloof dat alle vaders nogal raar zijn op dat punt!
Ja Felix, ik ben zo gelukkig en dankbaar met die twee kinderen van mij. Stel je voor, ze zijn al 8 en 10 jaar. Weet je nog dat je met de kleine Mosse op schoot zat? Ze gaat nu naar de vijfde klas en is vandaag met haar derde jaar op de muziekschool begonnen. Ze is een heel schrander kind en lief en gehoorzaam - maar er is niet veel

1 Koningin Wilhelmina houdt diverse malen wintersportvakantie in Noorwegen.

[p. 145]

tegenslag voor nodig om haar aan het huilen te maken en ze krijgt graag aandacht. Mijn jongen is altijd aardig en evenwichtig en trekt zich niets aan van wat de mensen van hem vinden. Hij is grappig, spraakzaam en wild - een echte jongen. Verstand heeft hij ook - maar in de regel heeft hij weinig tijd voor zijn huiswerk. Beide kinderen zijn dol op ‘tante Kalink’ - ze moet ze altijd in bad doen en in bed stoppen en ze verhaaltjes vertellen als ze hier is. Dan hangen ze om haar hals, maar wee tante Kalink als ze hetzelfde sprookje steeds iets anders vertelt. Dan roepen ze beiden: ‘Nee, eerst heb je het anders verteld’ en dan leggen zij haar uit hoe het sprookje gaat!! Wat zou ik willen dat je mijn lieve kleintjes kon zien. Ik ben er zeker van dat jullie dol op elkaar zouden zijn!
De volgende dag. Het is hier elke dag tussen de 20 en 30 graden en de zon schijnt vaker dan gewoonlijk. Van de zomer hebben we veel regen gehad, en het was koud, zodat alles in de tuin een maand later dan normaal was.
Zeg Felix, kun jij een artikel over de ‘Maria-loge’ (onze vrouwelijke vrijmetselaarsloge) in 1 of 2 gerespecteerde Nederlandse damesbladen opgenomen zien te krijgen? Dan zal ik je dat artikel ter vertaling opsturen. We willen zo graag dat onze loge ook in Nederland bekend wordt - en daar mogelijk ingang vindt. De loge is uitsluitend voor ontwikkelde mensen. Onlangs is erover geschreven in een Deens tijdschrift. Jij bent immers een koning in jouw land - op jouw gebied - dus dit lukt je toch wel??!!
Herinner je je Helga nog? We hebben elkaar al twee jaar niet gezien, ik denk vanwege een paar onopgehelderde misverstanden. Nu is ze in Bergen geweest om een broer te bezoeken, en ze heeft me een paar keer opgezocht. Ze is nog steeds ongetrouwd, maar ik geloof dat haar kijk op het leven wat soepeler en menselijker geworden is. De arme ziel, ze is zo ziek geweest en voelt zich nog steeds zwak. Nu gaat ze naar Duitsland en Italië om een beetje zon te krijgen.
Heb ik je geschreven over Dagmar? Die man van haar is geen knip voor de neus waard. Hij is altijd op reis en als hij tijdens de vakantie thuiskomt, wil hij in Os logeren. Dagmar slooft zich altijd voor hem uit, zonder dienstmeisje. Ruth heeft slechte longen en mag niet in Bergen wonen. Eigil heeft een Amerikaans ingenieurs-examen gedaan en is een paar jaar op de West-Indische eilanden geweest, maar deze zomer is hij thuisgekomen om hier werk te zoeken. Het zijn hier slechte tijden voor ingenieurs, dus hij moet waarschijnlijk weer werk buiten Noorwegen zoeken. Dagmar heeft het krap en is zelf zwak; ik heb zo'n medelijden met haar.
Vorige maand zijn Mosse en ik naar Kristiania geweest om de première van Ibsens ‘Brand’ te zien, maar helaas werd die verscheidene dagen uitgesteld, en daar konden we niet op wachten.
Publiceer je nu gedichtenbundels? Vertel me eens iets over je werk. Ja, ik wil ook graag dat we elkaar weer schrijven zoals vroeger. Ik kan me niet veroorloven om zo'n trouwe vriend als jou te verliezen.
Als ik deze winter weer een tocht door de Middellandse Zee aangeboden krijg, zal

[p. 146]

ik je nauwkeuriger informeren dan ik laatst deed. Misschien kunnen we elkaar dan treffen.
Vele hartelijke groeten van
je vriendin Sof.

Sophie met Gustav en Gerd.