Een Noorse liefde. Het weggestopte verlangen van Felix Rutten

[p. 133]

9

Brief uit Bergen, 24 november 1912:

Lieve vriend,
Je zult wel denken dat ik de meest hopeloze en onmogelijke van al je vrienden ben, en je hebt ook bijna reden om dat te denken. Maar nu zul je mijn groeten wel hebben gekregen via Dagmar en Eigil¹, dus nu ken je de reden voor mijn zwijgen: ik ben een paar maanden ziek geweest door galstenen. Pas nu ben ik weer aan het opknappen. In augustus heb ik een dochtertje gekregen, wat vind je daarvan?² Een klein meisje met de blauwste ogen die er bestaan - zo blauw dat zelfs het oogwit er blauw van wordt - en met lachkuiltjes en het meest betoverende wipneusje dat je je maar kunt voorstellen! Je hebt geen idee hoe gelukkig ik ben met dat kleintje van mij. Het is alsof het leven nu pas inhoud voor me krijgt. Wat verheug ik me erop om haar aan je te laten zien!!
Maar ik wou het niet speciaal over mijn kind hebben, want als ik daarover begin, komt er geen einde aan, snap je!
Denk je er echt over om met Kerstmis hier te komen, Felix? Wat zal dat gezellig zijn! Ik verheug me er al op om je rond de kerstboom te zien dansen! Dankjewel dat je kerstavond bij ons wilt doorbrengen en niet bij iemand anders hier. Ik ga niet weg met de kerstdagen, dus ik zal veel gezelligheid aan je beleven. Je moet zoveel mogelijk tijd bij ons doorbrengen. Nu heb ik immers een gezellig huisje, maar omdat Vilhelm zo weinig thuis is, moet ik voor veel dingen zorgen, ook al is het in Noorwegen! Ik heb een aardige, flinke schoonzus, die mij hopelijk zal helpen om het gezellig te maken voor jou. En ook mijn schoonouders zijn geweldige mensen. Alle drie hopen ze dat je kerstavond bij ons komt. Vilhelm komt helaas pas derde kerstdag thuis. Zeelieden hebben het niet makkelijk, dat zie je wel!
Je moet de groeten van hem hebben, en hij zei dat je een brief moet schrijven naar de directeur van het Bergenske Dampskibsselskap³ in Bergen, en zeggen dat je als correspondent voor Nederlandse bladen een winterreis naar Noorwegen wil maken en graag vrij vervoer op de heen- en terugreis Newcastle-Bergen wilt. Schrijf dat je hier een zomer bent geweest en toen vrij reizen had met de ‘Vesteraalske’⁴ naar de Noordkaap, of waar je nu precies geweest bent. Het is moeilijk voor Vilhelm om je gratis vervoer te bezorgen, zegt hij - het is al lastig om dat te regelen voor zijn vrouw, als die een enkele keer meegaat.
Dagmar verheugt zich ook op je komst. Wel zou ze eigenlijk het liefst willen dat je tot na Kerstmis wacht, want nu komt haar man thuis en dan heeft ze het zo druk met hem en met kerstbijeenkomsten.

1 Eigil is het zoontje van Dagmar.

2 Het dochtertje heet Gerd. Ze wordt later ook wel Mosse genoemd. Ze overlijdt in 1985.

3 De Bergense stoomvaartmaatschappij.

4 Een concurrent van de Bergense stoomvaartmaatschappij, afkomstig uit Trondheim.

[p. 134]

Schrijf nu fluks naar de directeur van de B.D.S. en laat me zo snel mogelijk het resultaat weten. Kalink Thomassen heeft Gudrun Kjaerstad uitgenodigd om met de kerst naar Bergen te komen. Het zou fijn zijn als ze kwam, maar waarschijnlijk roept Bergen te trieste herinneringen bij haar op en zal ze wel niet willen komen.
En jij snelt van de ene uithoek naar de andere en verdiept je in alle talen ter wereld. Ja, je zult daar wel veel vinden wat je aan de Noren herinnert. We hebben Ierland immers ooit in ons bezit gehad. Gaat het goed met je daar?⁵
Ik hoop dat je moeder en vader het goed maken, en ook mijn geliefde pater van Well. Doe hem de groeten als je hem schrijft. Ik herinner me nog alles van mijn verblijf in Nederland en al de vriendelijke mensen die ik daar heb ontmoet.
Mijn kleine Gerd stuurt oom Felix een groet.
Het allerbeste - succes met het kaartje en opnieuw welkom in Noorwegen!⁶
De allerhartelijkste groeten van je vrienden Vilhelm en Sof.

5 Felix Rutten trekt in de maanden oktober, november en december van 1912 door Engeland en Ierland en schrijft daarover in de Maasbode.

6 Van 23 december 1912 tot 21 februari 1913 bezoekt Felix Rutten opnieuw Noorwegen.