De poësy van de geest en deugtryke juffrouw G. Gordon de Graeuw


Lyk-digt Op het Christelijk Af-sterven van Cornelis van der Vorm 1696. SOo laat dan van der Vorm het Sterflijk Leven slippen, Die smertelijk geraakt aan leden en gesigt, Dien last te boven steeg, en so vol vuur, als ligt Het Woord des Levens voerde op syn bestorven Lippen: Die Geest die als een Rots, stont in den swaarsten storm Des Haats, om Christus wil, voor geen geweld dier baren Beteutert, is om hoog en Heerlijk heen gevaren: En laat den Zeeuwschen grond syn stoffelijken Vorm. Dog dat is 't minst; syn Naam zal by ons zyn in Zegen:
[pagina 279]
Die vol geloovs dus hielt het Ridderlijke spoor In 't Sterven: van der Vorm! hoe Zaalig staptge ons voor! Wat sal hier teed'ren Rouw, of blydschap 't swaarste wegen? Myn Hert wort hier gepraamt, door togt en tegen-togt, Maar prys-lykst, wort de smert om uw verlies verswolgen, In d'Ernst, om uwen Ernst en yever na te volgen, Voor Christus Naam en Ryk: gy hebt uw Loop volbragt.