De poësy van de geest en deugtryke juffrouw G. Gordon de Graeuw

[p. 228]

Afscheyds-groet aan Juffrouw Geertruyd, &c.

GEwenschte Naam-genoot en Suster na 't gemoet,
Wat is uw onderhoud my stigtelijk en soet
Nu voor een poos geweest, veel meer als ik door klanken
Kan uytten op dit blad, dat een gering vertoog
Op 't scheyden geven wil, aan uw genegen oog,

Met welk een hert ik u kom voor uw Heusheid, danken.

En voor die vrindschap, my betoont soo menigmaal
Als my te beurt viel in uw Moeders nedersaal,

In soetheid 't samen van de zaken Gods te spreeken:

Siende op de werksaamheid van uw verheven Geest,
Die door den bolster byt en eyst de kragt en 't keest

Der waarheid Gods, die u als waarheid is gebleeken.

Uw Geest die selver proeft, en niet, als veel geschiet
Door 't oog van anderen, maar door uw eygen siet;

Die wel een kleyn verschil in liefde kunt verdraagen:

De liefde die geen quaad en denkt, nog afgunst voedt,
Maar blyd'lijk mede-stemt, waar sy Geloof onmoet:

In sulke schept myn ziel een ongemeen behaagen.

Dit bind door soet gewelt myn ziel aan d'uwe vast;
En 't is in 't hene gaan my eenigsins tot last,

(Hoe seer ik hyg na 't end van myn gerekt verlangen

Om 't Huys te mogen zyn) my van uw aangesigt
Te scheuren, lieve Ziel, maar 't geen de saak verligt

Is dat ik meerder aan uw geest als vlees blyf hangen.

Waar van dit Rym-blad u moet strecken tot een pand.
Geen wyde tussen-stand van plaatsen scheyd den band

Van Geest, dat is; daar wil en oordeel t'samen stemmen,

Van zielen die Gods Soon erkennen voor haar hooft:
Word ik van uw en gy van myn gesigt berooft,

Die soort van trecking doet de knoop te vaster klemmen.

Vaar wel dan, dierb're Ziel! leeft vrolijk en gerust,
Die in den Schepper, niet in 't Schepsel schept uw lust;

[p. 229]

 

'T welk u doet walgen van den draf der ydelheden:

 

Licht in de Weereld soo uw even naasten voor:

 

Uw stille zedigheid zy veelen tot een spoor

 

Om hun belydenis te cieren door haar zeden.