Chroniicke vande Hertoghen van Brabant
(1612)–Laureis van Goidtsenhoven– Auteursrechtvrij
[Folio 43r]
| |
CAROLVS CRASSVS LVD. SIMPL. F.
| |
[Folio 43v]
| |
Carolvs die vette, oft dicke,
| |
[Folio 44r]
| |
ghegeuen heeft hy dese vry ende vranck laten deur-gaen. Maer sylieden d'onverstandicheyt van des Conincx ioncheyt bespottende, als sy nu los ende vry waren, soo zijn sy anderwerf t'samen gehoopt, ende hebben alsulcken schade ende verderffenisse gedaen, als dat sy die maete van vreetheydt zijn te bouen ghegaen. Wat meer? die steden metten borghers, die Bischoppen met hun gantsche cudde, die deurluchtige Kercken metten hoop der geloovigen, zijn tsamen verbrandt gheweest. Hieromme wert Carolus inden raet ghe-accuseert ende beschuldicht, ende om sijn dwaesheyt wille van t'rijck afgeset, ende heeft Arnulphum sijn broeder tot eenen successeur ghehadt. Nu keeren wy wederomme totten voorseyden Carolum die Dicke oft Vette, van wien die Graue Hugo met toename Capet, (die een stout ende verstandich Prince was) een groot vyandt wesende, heeft nae die Croone ghestaen, willende Charel daer af beroouen, niet tegenstaende dat sy twee gesusters kinderen waren. Ende Hugo pretendeerde dit recht, midts dat sijn oudt Oom Odo, Graue van Angiers Coninck hadde gheweest. Hertoch Charel van Brabant dit vernemende, quam met een groot heyr van Brabanders ende Loreynoisen, int iaer ons Heeren 980. tegen den voorseyden Hugo, die hem ooc te gemoet quam met een groote menichte van volcke. Sulcx dat daer eenen grouwelijcken slach geviel, maer Charel tweemael victorie hebbende, behielt dat velt, in-nemende die stadt van Louwen. Hugo dit siende, vergaderde anderwerf een geweldich heyr, ende belegerde die voorseyde stadt van Louwen, den tijdt van meer dan een maent. Maer Charel wert ten lesten deur verraet des Bischops Anselmi tot Louwen s'nachts by sijn huysvrouwe ligghende ghevanghen, ende tot Orliens ghevuert, al waer hy inde ghevanckenisse van grooten rouwe seer ellendelijck sijn leuen heeft geeyndt, int iaer ons Heeren 992. achter-latende eenen sone Otto genoemt, ende twee dochters, eene met name Gerberga die getrout heeft den broeder des Grauen van Henegouwe, ontfanghende met t'houwelijck, dat Graefschap van Loven ende Bruessel, met oock t'Marcgraefschap des Heylichs Rijckx van Brabant, ende Ermegardis hebbende tot eenen man den Graue van Henegouwe. Nae die doot Charels heeft sijnen sone voorschreuen als Hertoch gheregneert. Ende t'is seer te verwonderen, seyt Otto Bischop van Frisinghen, dat desen Keyser voornoemt, nae den Keyser Carolum die Groote, onder alle Coningen van Vranckrijck, van geen meerder macht en is gheweest, dat hy binnen corten tijdt, tot alsulcker armoeden is gecomen, als dat hy broot heeft gebreck ghehadt, ende van Arnulpho, nu Coninck gemaect zijnde, claechelijck heeft versocht, een weynich van sijnen schat in Duytschlant, danckelijck te mogen ontfangen. Sulcx Ga naar margenoot+ dat hy met Job wel hadde mogen segghen: Ghy hebt my opgeheven, ende als opden wint stellende hebdy my crachtelijck omgheworpen. Ontrent den tijt vanden voorseyden Hertoch oft immers corts daer-nae, te weten, int iaer duysent, maer nae die rekeninghe van andere, duysent twee, heeft den Keyser Otto, bevindende dat d'Italianen ende Franchoisen altijt wt waren om dat Keyserrijc op hen te brenghen, ende dat in Ga naar margenoot+ Duytschlant veel oproers hadde gheweest, om der electien ende keurs wille, ende dat die Franchoisen ooc practizeerden dat Keyserijck op hen te brengen. ende gemerct dattet de Christenen eenen machtigen Potentaet van noode was, om den Paus ende die Christen Religie te defenderen ende voor te staen. Dese ordinantie der keur-Vorsten, met hulpe vanden Paus Gregorius inghestelt, soo van Gheestelijcke als weerlijcke persoonen, als namentlijck dese dry Aertsch-bischoppen van Mentz, Ceulen ende Trier. Daer toe heeft hy ghemaeckt dese vier weerlijcke Vorsten. Die Vorst van Bohemen, want op dier tijdt en hadde Bohemen noch geen Coninghen, die Palts-graue vanden Rhijn, den Hertoch van Sassen, ende de Marckgraue van Brandenburch. |
|