Chroniicke vande Hertoghen van Brabant
(1612)–Laureis van Goidtsenhoven– Auteursrechtvrij
[Folio 26r]
| |
PIPINVS II. HERSTALLVS IV. BRAB. PRINC.
| |
[Folio 26v]
| |
Pvppiin die II.
| |
[Folio 27r]
| |
geleert eenighen wt-lantschen Prince onderdanich zijn. Aldus maeckte hy die Vriesen der Franscher Croonen subiect. Puppijn niet te vreden wesende dese metten sweerde verwonnen te hebben, maer willende oock haer sielen winnen ende salueren, soo heeft hy tot hen gesonden den heyligen man Willeboort, die doen ter tijdt t'woort Godts predickte, op dat hy met het claer licht der Euangelischer leeringen hun verduystert ende ongheloouich herte verlichten soude, ende dat grousaem woest volck, totter kennissen vanden warachtigen Godt mocht bringhen. Hy heeft den Heyligen Lambertum inden Bischopelijcken stoel van Tongheren weder inghestelt, die van sijnen vyanden afgesedt was ende daer Faramondus hem t'onrecht inghesteken hadde. Stephanus Abbas verclaert dat Pipinus veel vermaerde oorlogen vuerende, van allen dese geweldichlijck heeft getriumpheert, ende dat hy heeft selue den Coninck der Francken Theodoricum verwonnen, ende op de vlucht ghedreuen. Puppijn is nae die doot van sijne voorsz. wettige kinderen, in die schandelijcke ende stinckende sonde van ouerspel ghevallen, t'welck hem tot meerder schanden gerekent wert, om dat hy altijt te voren soo reyn ende onbevleckt geleeft hadde, bevangen met vleeschelijcker liefden van een Edele ende schoon vrouwe Alpiadis genoemt, die hy oock onwettelijck ghetrout heeft, sijn deuchdelijcke vrouwe ende Princersse Plectrudis noch leuende, daer hy eenen sone aen gewonnen heeft, die hy Carel dede noemen, ende namaels Charel Martel geheeten wert, t'welc die H. Lambertus Bischop van Maestricht vernemende, heeft den Hertoch van sijn ouerspel berispt, waerom Dodo die Prince van Oraengien, een groot machtich Heer, broeder der voorseyder Alpiadis, vreesende dat die Bischop den Hertoch soo verre brengen mochte, als dat hy sijn suster verlaten soude, soo heeft hy eenige toegemaect die den H. Lambertum souden ter doot brengen. Dus bevintmen dat hy des nachts langen tijt in sijn gebet gelegen hebbende, seer deyrlijck vermoort wert. Dese moort en bleef aen Dodo vanden rechtueerdighen Godt niet ongheloont, want hy viel in een seer groote ende sware sieckte, diemen die luysuchticheyt noemt, soo dat sijn lichaem van dat gewormte wert gegeten, ende soo grouwelijck was stinckende dat t'selue in een riuiere gheworpen wert. Sijn mede-hulpers en zijn ooc van die wraecke Godts niet vry gheweest. Nademael dat Puppijn Gouuerneur van Vrancrijck was na die doot des Conincx Hilderijc, die sonder oir achter te laten ouerleden was, van wien hy t'Hertochdom van Brabant te leene was houdende, ende nae sommige vrome feyten in Vrancrijck (daer hy oock hoof-meester was) ende elders wtgherecht, soo heeft hy sijn leuen ghe-eyndt int iaer 714. ende dat int 29. iaer sijns rijcx. Maer voor sijn doot vergadert hebbende d'opperste vande steden, heeft soo veel ghedaen, dat hy Charel Martel sijnen bastaert sone, aen Alpiadis gewonnen, met consent der seluer ouerheyt, een successeur heeft ghestelt des Hertochdoms van Brabant. Die voorsz. Pipinus is wt dese werelt ghescheyden den xvi. dach der maent Decembris. Int iaer ons Heeren vijc.xiiij. ende wert begrauen in Ioppilien. Inden tijt van desen Puppijn van Ga naar margenoot+ Herstal, te weten, int iaer 697. hebben die Saracenen dat Coninc-rijck van Granaten in-genomen, ende hebben dat beseten den tijdt van ontrent acht hondert iaeren, tot alsmen schreef duysent vier-hondert negentich. Wanneer Ferdinandus Coninc van Arragon, ende Elizabeth Coninghinne van Spaignien dat wederom wonnen ende in-namen. Maer doen ter tijt wonnen die Heydenen, insghelijcx gheheel Afrijcken, veel Christenen doodende, t'welck sy noch teghenwoordelijck zijn besittende. |