Uit het wonderland

[p. 104]

De reus en de stad.

Er is een stad midden in het bosch. Die stad heeft vele honderd straten, waarin een klein volkje woont, dat om zijn vlijt wijd en zijd beroemd is. Van den morgen tot den avond zijn daar allen druk aan het werk; zij klauteren op de boomen, halen hout aan, sleepen gras naar huis, passen op de kinderen en bouwen nieuwe woningen. Daarbij leven zij stil en vredig bij elkander. Als een over straat gaat en zijn last niet alleen voortsleepen kan, springt dadelijk een ander toe en helpt, zonder dat hij zich eerst laat bidden.

Daar gebeurde er echter eens op een schoonen namiddag een groot ongeluk. Toen juist de ouden hunne in 't wit ingebakerde kindertjes voor de stad gedragen en in den warmen zonneschijn neergelegd hadden, kwam op eens een reus door het bosch aanstappen. De schildwachts gaven terstond een teeken - hoe? dat weet ik zelf niet, want trommen en trompetten heeft men in die stad niet; maar de inwoners verstaan de teekens toch. Toen nu die reus op de stad aankwam, stroomde alles, naar buiten en wou maar gauw de kindertjes in veiligheid brengen. Maar voordat dit nog gelukt was, kwam de reus er al en trapte met zijn voet midden op de stad, zoodat terstond meer dan honderd straten vernield waren. En terwijl nu alles door elkander liep en vluchtte, bukte zich de reus en wierp met zijn vinger langzaam en als tot tijdverdrijf nog de eene

[p. 105]

straat na de andere omver. Hij verlustigde zich in het angstig gewoel en gewemel en zag toe, hoe de arme ouders maar allereerst naar hunne kindertjes grepen en die over de puinhoopen heen in veiligheid zochten te brengen.

Het kleine volkje verloor echter toch nog den moed niet. Vele honderden kwamen toe, rukten dapper op den reus aan, en staken hem zoo duchtig met hunne wapens, dat het hem over zijn gansche lichaam als vuur brandde en hij maar gauw maakte, dat hij wegkwam.

Maar de heer van het bosch sprak nu tot den reus: ‘Gij lompe ledigganger, wat heeft u mijn goed vlijtig volkje gedaan? Gij met uwe groote handen kunt geen enkele straat zoo kunstig opbouwen, als mijn klein volkje hier.’

Weet gij nu wel wie die reus was? Dat was de mensch, zoo groot als gij. - Maar wat voor eene stad ik meen, en wie dat kleine vlijtige volk en wie de heer van het bosch is dat moet gij zelf raden. En hebt gij het geraden, ga dan eens naar het bosch, zie het volkje aan en leer er van.