De ooievaars

De Naainaald.

De kleine Suzanna had de leelijke gewoonte van soms spelden in den mond te nemen. Zelfs hield zij wel eens naalden tusschen de tanden.

Hare moeder had haar reeds dikwijls gewaarschuwd en gezegd: ‘Suzanna, neem toch geen spelden of naalden in den mond. Ge kondt zoo'n ding eens doorslikken en zoudt daar dan duur voor betalen moeten.’

[p. 4]

Suzanna was dan ook een tijd lang gehoorzaam. Toen echter eenige dagen verloopen waren, nam zij toch weer spelden in den mond.

Eens zat Suzanna aan haar tafeltje aan een poppejurkje te naaien. Toen de naad klaar was, sneed zij den draad met de schaar af. En de naald nam zij toen tusschen de tanden.

Terwijl zij daar nu zoo zat en de naald in den mond had, kwam haar kleine broer op haar toe en begon allerlei gekheid te maken. Dit deed Suzanna recht hartelijk lachen. Maar onder dit lachen schoot haar ook de scherpe naald door de keel.

Suzanna voelde nu terstond eene stekende pijn in de borst en begon bitter te schreien. En de moeder kwam en toen die hoorde, wat gebeurd was, zond zij dadelijk om den dokter.

De dokter kwam. Maar hoe kon die er de naald weer uitkrijgen? De naald was vast blijven zitten en wou niet van de plaats

De arme Suzanna moest de vreeselijkste pijnen doorstaan, en na vier dagen was zij dood.