Bij Saartje

[p. 21]

Het roodborstje.

't Was eens een harde, koude winter. De sneeuw lag hoog op velden en akkers. Het water was bevroren. Nu konden de vogeltjes nergens meer voeder vinden, en ze moesten dus erg honger lijden. Onder die vogeltjes was ook een roodborstje. Dat kon het eindelijk van honger niet langer uithouden en vloog naar een boerenhuis. Gelukkig, dat daar goede medelijdende menschen woonden. Toen het vogeltje aan het venster kwam, tikte het met zijn bekje op eene ruit. Als het had kunnen spreken, dan zou het gezegd hebben: ‘Laat mij binnen, en geef me asjeblieft wat te eten; want ik ben half dood van honger en gebrek.’

De menschen in de kamer zagen het arme diertje. Ze kregen er medelijden mee, en de boer deed het venster open. Toen kwam het vogeltje in de kamer vliegen en ging op tafel zitten. De kinderen gaven het eenige broodkruinieltjes, die het oppikte, tot het zijn buikje vol had. De kinderen kregen het vogeltje recht lief en lieten het vrij rond (ladderen. Zoo bleef het den geheelen winter bij die goede menschen in huis.

Nu kwam het voorjaar. De boomen werden weder groen. De zon begon weer warm te schijnen, kwam vroeger op en ging later onder. De andere vogels zongen reeds weer in de struiken en bouwden hunne nesten.

Toen werd ons roodborstje treurig en bedroefd. 't Had nu ook graag buiten willen wezen, om met de anderen te spelen en te zingen.

[p. 22]

‘Zullen wij het laten vliegen?’ vroeg de vader; en de kinderen zeiden: ‘Ja!’ Toen opende de man het venster. Pietsch! was het roodborstje buiten. Het vloog in de struiken, bouwde zijn nestje, en liet van tijd tot tijd een lustig liedje hooren.

Toen het echter weer winter werd, de sneeuw weer zoo hoog lag en nergens voedsel was te krijgen, toen vloog roodborstje weer naar het boerenhuis. Het stond aan het venster en tikte.

‘Kijk,’ riepen de kinderen, ‘daar is ons oude vogeltje weerom!’ Ze maakten terstond het venster weer open, en het diertje kwam binnen. De kinderen waren daar recht blij mee, en de vader zeide:

‘Gij hebt dat vogeltje den vorigen winter lief gehad; daarom heeft het ons en ons huis ook lief en blijft graag weer hier.’

En het bleef weer in de kamer bij de kinderen, tot het lente werd en zij het weer uitlieten tot de andere vogels in tuin en bosch.