Het souper. IV.
‘Maar, William, houdt dat feest nooit op?’ riep mevrouw Walter uit, toen haar broeder vroeg of zij eens even met hem mede wilde gaan naar de eetzaal om te zien of daar alles in orde was.
‘Het souper is het besluit van het feest,’ antwoordde de heer Darrel en hij gaf nog eenige aanwijzingen aan de bedienden, terwijl Eva's moeder niet zonder schrik zag hoeveel taarten en lekkernijen, en hoe er zelfs fijne wijnen waren klaar gezet.
‘Die arme magen van die jonge kinderen,’ dacht zij, maar zij liet niet aan haar broeder bemerken, dat zij liever gewild had dat het souper achterwege was gebleven, want, gedane zaken nemen geen keer. Mevrouw Walter dacht: ‘'t is maar voor eens,’ en het deed haar genoegen om te zien, hoeveel pret haar broeder aan Evangeline's vroolijkheid had.
Hij had besloten dat deze achtste verjaardag, de eerste, die zij in Engeland vierde, eens onvergetelijk prettig voor het kind zou wezen en daarom alles bedacht, wat maar bij eenige mogelijkheid de feestvreugde vermeerderen kon. En de heer Darrel had veel voldoening van het feest, want hadden alle kinderen blijkbaar pret, Eva kwam gedurig eens naar hem toegeloopen om te vertellen dat het zoo'n heerlijke avond was. Ze had druk gedanst, want begrepen de jonge heertjes dat het beleefd was om met het nichtje van den gastheer te dansen, ze vonden het ook zoo grappig om die vreemde taal eens te hooren spreken. Ze vroegen Eva de beteekenis van allerlei woorden en probeerden dan haar het Hollandsch na te zeggen, maar dat klonk zoo vreemd dat Eva soms meende Engelsch te hooren, als zij een woord herhaalden dat ze van Hendrik of van haarzelve geleerd hadden.
Wat werd er gelachen om al dat misverstand aan weerszijden! want Eva probeerde ook af en toe eenige Engelsche woorden te zeggen, die ze had opgevangen en dan meestal geheel verkeerd gebruikte.
Maar dat kwam er niet op aan, het ging zooals mama gedacht had, de kinderen hielpen elkander wel terecht en leerden zich te redden. Toen John Howard aan
Auteursrechtvrij
