Metamorphosis et historia naturalis insectorum. Pars tertia et ultima

T. Negenthien ende Twintighste Bevindingen.

DEse Rupse heb ick gevangen op den 28. Mey 1660. haer voedtsel zijn de bladeren van de Olme-

[p. 36]

boomen als oock der Peere-boomen. Als dese Rupsen wel ge-eten hebben, begeven sy haer aen den kant van een bladt, ende setten haer daer aen wel ter degen vast met het achterste van haer lijf, hangende voorts met het lijf nederwaerts, doch den kop houden sy een weynigh om hoogh gebogen. Met den ondergank der Sonne stellen sy haer om te slapen, ende buygen met haer hooft achter over in het lichaem in-getrocken zijnde, ende slapen aldus tot dat den dagh aenkomt, ende begeven haer dan tot het eten: doch voor ende na den eten zijnse gewoon seer snellijck haer kop gints ende weder te slingheren ende te schudden. Onthouden sich by malkanderen seer vreedtsaem, maer alse malkanderen al te na by komen, vattense malkan-

[p. 37]

der rondtom het middel-lijf ende slingeren d'een d'ander met groote hevigheyt. Sommige van dese soorte slapen wel seventhien of achtien uyren op eenen tijdt: somtijts daer-en-teghen kruypense wel twee daghen achter een sonder te rusten ofte te eten. het onder-lijf is soo klaer datmen daer door sien kan. Meer en vinden wy van dese Rupsen by den Autheur niet beschreven.

Maer hy verhaelt ons, dat uyt de verrotte stoffe van Muysen, hy ghewaer is gheworden dat Wormen te voorschijn komen, ende dat uyt die Wormen een gemeene slag van Vlieghen gegenereert wort. Sijn oogh-merk verhaelt hy ons geweest te zijn, te ondersoeken of het waer is, 't gene sommige meenen, datter uyt de her-

[p. 38]

senen der Muysen souden Wormen komen, ende dat die Wormen in Muysen veranderen souden, 't welck hy getuyght bevonden te hebben onwaerachtigh te wesen.