Metamorphosis et historia naturalis insectorum. Pars tertia et ultima

S. Achtiende bevindinge.

DEse Rupse is my gesonden van Berghen-op-Zoom door den Edelen Raedts-Heer d'Heer van Cruyningen, welcke hem gevonden

[p. 34]

hadde op een Abrikoos Boom: doch na dat hy tot mijnen huyse was, heeft nergens willen van eten, maer stelde hem tot veranderinge op den sevenden October 1664. ende is daer van voort-gekomen op den twintighsten Mey 1665. een licht-graeuwen Uyl hier nevens af-geteeckent. Desen Uyl is gewoon met sijn twee voorste pooten sijn gantsch hooft soo te bedecken, dat men het selfde niet en kan sien. Oordeele dat het een Wijfken is, om dat sijn achter-lijf seer dick is. Want dat merck ick in 't gemeen van de Rupsen, dat de Wijfkens aen het achter-lijf gemeenelijk seer dick zijn, want daer liggen de Eyeren verborgen; maer in tegendeel zijn de Mannekens aen haer achter-lijf seer smal ende

[p. *33]

[p. 35]

dun. Dese Rupse heeft voorts na hare veranderinge geleeft sonder eten, tot den dertighsten Mey. Eer hy stierf heeft hy sijn zaedt in overvloet geset, maer alsoo daer geen Manneken was by geweest, soo is het alles te vergeefs ende onvruchtbaer gebleven. Want soo gaet het met alle Eyeren die de Rupsen van haer geven, daer en komt niets van, ten zy datse door het Manneken vruchtbaer gemaeckt worden.