Metamorphosis naturalis

XIII. Bevindinge.

YDer Rupse is (gelijck wy in onse Voor-reden aen-ghemerckt hebben) van een bysonderen aerdt, ja (by gelijckenisse ghesproocken) van

[p. 48]

een eygene wijsheydt ende voorsichtigheydt. Want als dese Rupse voelt dat den tijdt des jaers beghint te veranderen, den Herft naedert, ende de koude locht gewaer wort, so gaen sy ghesamentlijck voor haer selven een schuyl-plaets versorghen, ende haelen tot dien eynde op de Peer-boomen of Doorn-haghen eenighe bladeren te samen met haer spindsel, ende gebruycken daer toe meest de uytterste toppen vande tacken, om dat het loof daer meest teer is ende bequaemst om gheboghen te konnen worden, ende alsoo een woon-plaets voor haer gesamentlick te maken. Sy maecken dese woon-plaets seer behendich, want so langh het noch goedt weder is so laeten sy een openinge om daer uyt en in te gaen,

[p. 49]

maer als de koude haer begint te dringen, so maeckense die wooninge so dichte toe, datse selfs door de alder-strengste vorst niet en worden beschadicht, ende door diense van buyten vet-achtich is, so en dringht daer gheen water in, maer vloeyter over heen: doch sy lijden grooten aenstoot van de Meesen, die dese Rupsen seer graeghelick op-soecken ende eten.

Dese Rupse hieldt op van eten den tweeden Junii, ende stelde sich dan tot veranderinghe, ende doen is daer uyt-ghecomen den 30 dito een wit uyltjen, hebbende op een yder vleugel een root pleckgien. Ick noem dese Rupse den Koeckoeck, om dat sy daer in den selfden gelijck zijn, datse van ontrent half September tot het

[p. 50]

begin van April in haere schuylplaetsen blijven, tot datse de warmte der Sonne gewaer worden, ende beginnen dan weder te eten.