Metamorphosis naturalis

[p. 46]

XII. Bevindinge.

DIt is mede een bysondere slach van Rupsen, want ick heb bevonden dat hy seer tot drincken ghenegen is, ende sijn hooft in het water steeckende, heft sich met het voor-lijf om hoogh, het selfde dickmael hervattende, ende laet also het drincken neder-sincken, even op sodanighen wijse als de Hoenderen doen. Dese Rupsen en willen niets altoos eten dan alleen de groote soorte van gras, ja souden eer sterven dan yets anders proeven.

Na dat dese Rupse haer selven hadde ghesuyvert, so heeft sy haer tot veranderinghe gheset op den 7 Junii, ende is daer in gebleven tot den derden Julii, dat zijn 27 daeghen, als

[p. *19]

[p. *21]

[p. 47]

doen is daer uyt-gekomen een grooten Uyl gheelachtigh, hebbende een root streepken op elcke Vleughel. Dese Rupse bevondt ick dat by dage seer slaperig ende loom was, houdende sich geheel stil, ende hoewel men sijn vlercken op-licht, so treckt hy die weder stillekens in. Maer als ick met de kaers hem des nachts of inden avondt besocht, so bevondt ick hem seer levendigh ende van een woelenden aerdt. Ick heb hem den Dronckaerdt ghenaempt om dat hy seer tot het drincken genegen was.