Een beetje seismologie
De dijken in Japan worden vervaardigd uit vezelig, ongelofelijk taai bastpapier. Zij dienen niet om water maar wel (je bent een vulkanies land of je bent het niet) om lavastromen in te dijken. De Japanners, handige bliksems, hebben door weloverwogen aanleg van zulke dammen uitgestrekte gebieden aan de lava ontworsteld, gebieden die lager liggen dan het normale magmapeil (de magmaspiegel), vulkaniese polders. Nu en dan brengt een lavaspringtij het land nog in grote nood. Niet dat de dijken bezwijken: het bastpapier is absoluut betrouwbaar, het is van een oosterse onverbiddelijkheid, geen lavastroom krijgt een kans. Maar de frustrasie op zovele fronten van die gloeiende massas blijft niet zonder weerslag. De druk plant zich voort naar elders, via de vulkaanmonden naar de diepten onder de aardkorst, uiteindelijk moet ergens een zwak punt in de bodem bezwijken, en dan ontploft de boel, met ijzingwekkende kracht, de aarde klapt open en weer dicht en alles wat het ongeluk had in de buurt te staan is weggemaaid. Nog niet zo lang geleden, in 1945 of daaromtrent, kende het land zulke katastrofe tot tweemaal toe kort achter elkaar, tot overmaat van ramp lag telkens een rijkbevolkte stad presies op de plaats waar de broze korst het tegen een geweldig orgasme van inwendig vuur moest afleggen.
Auteursrechtelijk beschermd