Zij zingen

[p. 164]

Aan een volksdichter

Een machtig dichter zong een lied:

‘Er zijn nog brave lieden!’

Ik volg zijn leer op dit gebied,

Ik wil de kwaden vlieden.

Ik wil, als hij, met hart en hand,

Den rechten handel drijven

Om van mijn volk, om van mijn land,

Een ware zoon te blijven.

De goede dichter is niet meer!

Doch zijne liedren leven

Die hij voor ons tot les en leer,

Vol liefde heeft geschreven.

Ik voel me zoo aan hem verwant,

Die in mijn hart kon schrijven

Om van mijn volk, om van mijn land,

Een ware zoon te blijven!

[p. 165]

 

Nu praalt het beeld in vollen glans

 

Van hem, uit 't volk geboren,

 

Van hem die 't met den moed eens mans,

 

Ten strijd wist aan te sporen.

 

Hij joeg mijn boezem ook in brand;

 

Hij wist mijn nek te stijven,

 

Om van mijn volk, om van mijn land,

 

Een ware zoon te blijven!