Zij zingen

[p. 133]

Aan het zeestrand

Met wangen, handen, voeten bruin

Door 't zonnevuur gebrand,

Zoo stoeien wij langsheen het duin

Of woelen in het zand.

Wij hebben schoppen, netten mee

En korven; zie eens aan

Hoevele schatten van de zee

Wij hebben opgedaan!

Wel duizend schelpen zijn er al

En keien en ook wier;

Zoolang de vangst vergrooten zal

Vergroot ook ons plezier.

Het is hier zoo almachtig ruim,

Er komt geen einden aan;

De baren komen speelsch het schuim

Op onze voeten slaan.

Op, makkers, vlucht een wijl den schijn.

Den broozen schijn der steê.

En laat ons blijde kindren zijn

In 't spel van zon en zee!