Zij zingen

[p. 129]

Het lied der boomen

Wanneer ik door mijn Vlaandren ga
Ontmoet ik vele boomen;
't Zijn vrienden zonder wederga
Die geuren, zingen, droomen.

Zie hoe de slanke popel trilt,
Hij slaat geen wijlken over;
Zie hoe de vlier zijn kracht verspilt,
Al torsend 't zware loover.

Aanschouw der linde bladerkroon,
Zoo kunstig fijn van snede;
Verbeeldt zij niet de lieve woon
Van zoet geluk en vrede!

Zie op den hagedoorn zijn struik
Nu witte bloesems pralen;
In 't najaar zal die sneeuwen pruik
Veranderen in koralen.

[p. 130]

 

Aanschouw den berk met zijden kleed,

 

En ginds den wilg, hij staat er

 

Vol gouden katjes en gereed

 

Te buigen over 't water.

 

 

 

Zie beuk en den, en op het puin,

 

Wie rouwt er om het leven?

 

't Is de olmenboom met breede kruin

 

Op hoogen stam verheven.

 

 

 

En els en esch...! 'k Wou in mijn lied

 

De boomen al vermelden

 

Met hen die mij de boomgaard biedt,

 

Als zooveel kloeke helden.

 

 

 

Ja, helden zijn 't aan wie ik reik,

 

Mijn hert vol liefde en blijheid.

 

Maar 'k roem het luidst den fieren eik,

 

Dien troon van trots en vrijheid!

 

 

 

Zoo laat ge, in eigen beeld en klank,

 

Uw zegen tot mij komen,

 

Bij windgesuis en vooglenzang

 

O, goddelijke boomen!