Zij zingen

[p. 125]

In het woud

Verre van het stadsgewemel,

Dat den mensch gevangen houdt,

Biedt de schepping ons een hemel
In het eenzaam stille woud
Door den zuilengang der boomen
Gaat de vrede, zweeft de rust!....
Daar te wandlen, daar te droomen,
Welke vreugde, welke lust!

Woud, o woud, die allentwegen
Schoonheid over ons ontvouwt,
Wees gegroet om uwen zegen,
Woud, o woud, o eenzaam woud!

[p. 126]

 

Luistert naar de zachte tale

 

Als de bron heur zilver giet,

 

Of van meester nachtegale

 

In een streelend minnelied.

 

Stemmen die het hart vervromen

 

In die vrede, in die rust!...

 

Daar te wandlen, daar te droomen

 

Welke vreugde, welke lust!

 

 

 

Woud, o woud, die allentwegen

 

Goedheid over ons ontvouwt,

 

Wees gegroet om uwen zegen,

 

Woud, o woud, o eenzaam woud!