Zij zingen

[p. 124]

Wandelen

Hoe heerlik voor hem die 't natuurschoon bemint
Door 't bergwoud te wandlen naar boven;

De long en gaan open, de ziele begint

Te leven, te lieven, te loven!

De zonne wat toont zij hier meesterlik werk

Al wevend haar goud in de boomen,

Die zwijgen en bidden als in eene kerk

Met wierook gevuld en aromen.

Ei! Luistert, daar rinkelt een zilver geluid

In 't plechtig geruisch van gebeden;

Er springt voor uw voeten een bronneken uit,
Het springt en het kringt naar beneden.

O groeiende tempet vol purper en goud,

Vol schoonheid bij iedere schrede,

O zonne! O, bronne, in 't heerlike woud

Wat arlemt gij vrijheid en vrede!