Het vermaaklyk buitenleven, of de zingende en speelende boerenvreugd

[p. 63]

Wat is een Mens! als ik 't bedenk, die zo moet zwerven!

Air, Adagio.

WAt is een Mens! als ik ’t bedenk, die zo moet zwerven!

In eene Zee vol van verdriet;

Ik zie het eind en anders niet,

Om kwynende van druk en, hoopeloos, te sterven.

Ach! mogt ik eens de rust genieten,

Om eenmaal vry te zyn van alle zorg en druk.
O aangenaame rust en leven van geluk,

Gy zoud my nimmermeer verdrieten;

O zoete rust! gy zyt myn lust.