Het vermaaklyk buitenleven, of de zingende en speelende boerenvreugd

Jan, in zyn eenzaamheid, veracht het dartel minnen;
Want ’t schoon kristalle nat van Baghus streelt zyn zinnen.

[p. 11]

Mars van de jonge Prins van Vriesland.

1

JAn pryst den klaaren wyn,

En laakt het dartel minnen;

Het helder kristaly - - - n

Dat streelt hy voor zyn Tryn:

Hy zegt kristal, Uw geest die zal

Meer doen En voên

Als ooit een maagd; Uw kragt die vaagt

Die smert Van ’t hert,

[p. 12]

 

Geen vreugd op aard, Of word gebaart

 

Door u; Ik schuw

 

De mal - - le min van Tryn,

 

En prys den klaaren wyn.

 

2

 

Wat brengt de zotte min

 

Al kwelling naar het meisje,

 

Zy speelt gestadig in

 

Uw herte, ziel en zin:

 

Men lyd gestaag Met vlaag op vlaag,

 

Met macht, By nacht.

 

Ik heb gestreên, En dat geween

 

Met kracht Doorbragt,

 

Omtrent een Jaar; Nu schuw ik haar:

 

Weg meid, Altyd

 

Te loopen naar uw gat,

 

Ben ik, met reên, al zat.

 

 

 

3

 

De held’re Wyn verheugd,

 

En ’t minnen doet my zugten.

 

O Baghus! ’k prys uw deugd,

 

Gy mint en kweekt de vreugd.

 

Weg malle min, Vlied uit myn zin:

 

De Wyn Zal myn

 

Verheugen doen, En lusten voên;

 

Ik haat Het kwaad

 

Van ’t minnevier; Weg, weg van hier!

 

’t Kristal Dat zal

 

My streelen voor myn Tryn.

 

O schoon kristalle Wyn.