Den hoonig-raat der psalm-dichten ofte Davids psalmen met d'andere lof-sangen

Den Lvij. Psalm.

Doe my genaa, o God, doe my genaa,
Die met mijn ziel trouw-hertig op u staa;
Mijn toevlucht zal sich tot uw vlerken keeren,
Tot dit verderf en onheil oovergaa,
Dat gy alleen zijt magtig af te weeren.

2 'k Zal roepen tot den hoogsten van 't heel-al,
Tot God, die 't eens aan my vol-einden zal:
Hy zal het heil my uit den heemel senden;
En maaken dien ter schand, die soekt mijn val:
God zal tot my sijn gunst, en waarheid wenden.

3 In 't midden van de leeuwen is mijn ziel,
't Zijn stooke-brands, waar onder ik verviel,
Ia menschen zijn't wiens tand mag zijn geleeken
By spies, en pijl, elk tracht dat hy verniel;
Als 't scherpste swaard kan hunne tonge steeken.

[fol. K3v]

Pause.

4 O God verheff u booven 't heemels-hof;
En oover al de aarde zy uw lof.
Sy hebben 't net bereid voor mijne gangen;
Waar door mijn ziel was ne'er-gebukt in 't stof:
Men groef een kuil om my daar in te vangen.

5 Hun raad-slag viel niet uit na hunnen sin;
Sy zijn daar self gevallen midden in:
Mijn hert is, Heer, bereid tot goede dingen;
Bereid, o God, bereid is 't hert, en sin;
'k Zal singen, Heer, ik zal u Psalmen-singen.

6 Waak op mijn eer, waak op gy harp, en luit:
'k Zal in den daageraad, met soet geluit,
Op-waaken; 'k zal, o Heer, voor alle dingen,
U looven onder 't volk dat d'aard besluit;
U by de naatien ook Psalmen-singen.

7 Want groot is, Heer, uw goedertierenheid,
s'Is tot aan 't rond der heem'len uitgebreid,
Uw waarheid steigt de wolken in haar vaarde,
Te booven; Heer verhef, uw majesteit
En magt om hoog, en toon uw eer op aarde.