Vlaemsche dichtoefeningen

[p. 169]

Tehuiskomst na de priesterwyding.

(De broeder des gewyden spreekt.)

O!... die een' en zelver moeder

't Leven mét my schuldig zyt,

Gy, myn allerliefste broeder,

Gy zyt Priester Gods gewyd!

Hemel! dank om uw genade,

Hy is Priester!... 't zy genoeg!

Mogt myn ziel, van 't stof ontladen,

Sterven, 't viel my niet te vroeg.

Hy is krygsman Gods!... geworven

Met den pryze van Zyn bloed!..

Ga, verwin, of, wees gestorven,

't Sterven, is't voor God, is zoet;

Ga, verlaet ons, al te gader

Gy behoort den Opperheer,

Neen, uw Moeder, neen uw Vader,

Neen, uw eigen zelf niet meer,

[p. 170]

 

Trek ter Kruisvaert!... maer vermogen

 

Tranen op den krygsman iet,

 

Blyft uwe oog niet onbewogen,

 

Als zy broedertranen ziet,

 

Toen de kryg zyn strydbaer' helden,

 

Kortverpoozend, missen mag,

 

En met rust en roem vergelden

 

Menig rusteloozen dag,

 

Dan, o ga 't u nooit vergeten,

 

Dat zóó needrig plekske grond

 

Daer, waer God u heeft gemeten

 

's Levens eersten morgenstond,

 

Waer, na lange en droeve jaren,

 

Vader trotsch gaet op zyn Zoon,

 

De eere van zyn gryze hairen

 

En den zegen van zyn woon;

 

Waer op uwe kinderwangen

 

't Eerste liefdelachje blonk,

 

Dat, van Moeder opgevangen,

 

Lavende in heur herte dronk;

 

Ga 't u nooit geheel vergeten

 

't Broederherte, dat om u

 

Menig weetraen heeft gekreten,

 

U beminnende! ik, die nu,

 

Op myn liefdevrome schoudren,

 

't Nederzinkend lichaem draeg

 

Van ons beide knielende Oudren,

 

En, met hun, uw zegen vraeg!