Vlaemsche dichtoefeningen

[p. 98]

De Wagen der Tyd.

Daer kwam er een wagen

Vol nachten en dagen,

Vol maenden en uren en stonden gereên,

Fel trokken en weerden

Zich de edele peerden,

Die zesmael vier hoefyzers kletteren deên.

Al ryden, al rotsen,

Al bokken en botsen,

Al piepen en kraken, zoo vloog hy door steê,

En als hy was henen

En verre verdwenen,

Toen waren de dagen en maenden ook meê.

[p. 99]

 

Het spreken en 't peizen,

 

Het gaen en het reizen,

 

En al dat wy deden, 't zy droef het zy bly,

 

't Mogt tyêlyk of laet zyn,

 

Of goed zyn of kwaed zyn,

 

't Was al op den wagen, 't was alles voorby.

 

 

 

Toch nimmer vergaet het

 

En altyd bestaet het,

 

Wat God door zyn heilige gratie ons geeft,

 

Het deugdzame leven

 

Dat is ons gebleven,

 

Al 't ander, hoe zoet en hoe schoone, 't begeeft.

 

 

 

Nooit zal ons de wagen

 

Der tyden ontdragen

 

't Sieraed en den rykdom der edele ziel;

 

De deugd zal geduren,

 

Schoon rotsen en muren

 

En torens en al dat maer vallen kan - viel.