Vlaemsche dichtoefeningen

[p. 52]

De Vierbake des levens.

Strael voort, klare bake,
Strael helder en vry
Van over de wolken
Op 't wereldsche ty,
Waer 't zielvoerend bootje
Ten hemelwaerd stiert
Dóór 't razen van 't onweêr
Dat beurelt en tiert.
De wind kan uw glans wel
Met wolken beslaên,
Maer toch blyft gy altyd
Onroerelyk staen,
Hoog boven de wereld
Van 't onweêr verscheên,
Daer blinkt ge vol schoonheid,
Voor eeuwig! alleen!
Het diepste der hellen
Spuigt donder en dood
Naer 't bevende lyf van
Myn eeuwigheidsboot;

[p. 53]

 

Geen sterre in den hemel

 

Die pinkelt, ten zy

 

Eéne enkele alleene en

 

Die sterre zyt gy!

 

Doch vrees niet myn schuitje,

 

Wel mag het nog zyn

 

Dat 't lieve eigen land haest

 

Van verre verschyn':

 

Als d'huilende storrems

 

Eens zwygen gerust

 

Toen ankert ons anker

 

En byt in de kust!

 

Maer 't zieldragend bootje,

 

Zoo sprooi en zoo schuw,

 

Hoe zwakt en hoe plooit en

 

Hoe swanselt het nu

 

Op d'hutsende baren,

 

Die 't smyten en slaen!

 

't En waer van de bake

 

't Zou zeker vergaen.

Uit het Engelsch.