Vlaemsche dichtoefeningen

[p. 54]

Vreugd.

Al dikwyls in dees droevig dal

Ontsteekt men vreugdevier,

Al dikwyls maekt men groot geschal

Van roepen en getier,

Maer dikwyls blyft het herte koud

By 't hoogste van de vreugd;

Want 't geen daer beter wezen zoud',

Ontbreekt er, 't is de deugd. -

De deugd, die 't al zoo geestig maekt

Dat leeft en roeren kan:

De deugd, die alle smerten staekt,

Blyft dikwyls ver daer van.

[p. 55]

 

Maer hier, vanbin' den scholemuer,

 

Hier buiten al 't gedruis,

 

Al is het uitzigt soms wat stuer,

 

Hier is de deugd te huis.

 

Hier troont ze en voert den scepter op

 

Eenieder - zyn gemoed:

 

Hier terdt zy Satans hoogen kop

 

Betrouwend met den voet,

 

Betrouwend op een meerder magt

 

Dan die heel 't menschdom heeft:

 

Hier zit ze onroerbaer door de kracht

 

Die God haer zelve geeft.

 

En om die reden is 't dat hier

 

Geen blydschap en ontbreekt,

 

Omdat de deugd ons feestevier

 

Met hemelvlamme ontsteekt.