Vlaemsche dichtoefeningen

[p. 36]

Het Schryverke.

(Gyrinus natans.)

O krinklende winklende waterding,

Met 't zwarte kabotseken aen,

Wat zien ik toch geren uw kopke flink

Al schryven op 't waterke gaen!

Gy leeft en gy roert en gy loopt zoo snel,

Al zie 'k u noch arrem noch been;

Gy wendt en gy weet uwen weg zoo wel,

Al zie 'k u geen ooge, geen één.

Wat waert, of wat zyt, of wat zult gy zyn?

Verklaer het en zeg het my, toe!

Wat zyt gy toch, blinkende knopke fyn,

Dat nimmer van schryven zyt moe?

Gy loopt over 't spegelend waterklaer,

En 't water niet méér en verroert

Dan of het een gladdige windje waer,

Dat stille over 't waterke voert.

O schryverkes, schryverkes zegt my dan, -

Met twintigen zyt ge ende meer,

En is er geen een die 't my zeggen kan? -

Wat schryft en wat schryft gy zoo zeer?

[p. 37]

 

Gy schryft en 't en staet in het water niet,

 

Gy schryft en 't is uit en 't is weg;

 

Geen Christen en weet er wat dat bediedt:

 

Och, schryverke, zeg het my, zeg!

 

Zyn 't visselkes daer gy van schryven moet?

 

Zyn 't kruidekes daer gy van schryft?

 

Zyn 't keikes of bladjes of bloemkes zoet,

 

Of 't water waer op dat-je dryft,

 

Zyn 't vogelkes, kwietlende klagtgepiep,

 

Of is 'et het blauwe gewelf,

 

Dat onder en boven u blinkt, zoo diep,

 

Of is het u, schryverke, zelf?

 

En 't krinklende winklende waterding,

 

Met 't zwarte kapoteken aen,

 

Het stelde en het regtte zyn oorkes flink,

 

En 't bleef daer een stondeke staen:

 

Wy schryven, zoo sprak het, al krinklen af

 

Het gene onze Meester, weleer

 

Ons makend en leerend, te schryven gaf:

 

Één lesse, noch min nochte meer;

 

Wy schryven, en kunt gy die lesse toch

 

Niet lezen, en zyt gy zoo bot?

 

Wy schryven, herschryven en schryven nóg,

 

Den heiligen Name van God!