Poëzie en proza

[p. 249]

's Avondsaant.

't Wordt al sterre dat men ziet
In dat hoog en blauw verschiet daer,
Blyde sterren, anders niet,
In dat hoog en blauw verschiet.

't Wordt hier altyd al verdriet,
Van dat oud en zwart verdriet daer,
't Wordt hier altyd anders niet
Als dat oud en zwart verdriet.

Laet my, laet my, in 't verdriet,
Vliegen naer dat hoog verschiet daer,
Waer men al die sterren ziet,
Al die sterren,...anders niet!