Poëzie en proza
(2002)–Guido Gezelle–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 220]
| |
[Tot Vleteren]aant.Tot Vleteren,
'k en kan het niet gebeteren,
dient ook een woord in 't vlaamsch gezeid,
by deze onvlaamsche plechtigheid.
Neen, Vlanderen,
geen wet en zal 't veranderen,
het vonnis der Geschiedenis,
dat Jacop Meyer Vlaming is.
Zyn wiegelied
was vlaamsch, gelyk de moeder, die 't
hem zong, en voor hem zorge droeg,
die wakker lag en schreide of loech.
Een Vlaming was 't
nadien, van woord en wille vast,
om bate aan land en volk en vorst
te doen, als een die durven dorst.
Hy ging zyn' gang,
aan God getrouw, zyn leven lang,
als priester, burger, leeraar, vriend
van al dat eere en lof verdient.
O Bruggestad,
zyn graf heeft u vereerd, tot dat
men, wild en woest, in stukken sloeg
den steen, die zynen name droeg.
In stukken slaan
en mocht men 't geen, van hem gedaan,
onsterflyk, door alle eeuwen pal,
't geschiedniswoord bewaren zal.
O Herder van
't geboortedorpken, daar de man
| |
[pagina 221]
| |
van Vleteren zyn' name ontving,
ik groete u, vol bewondering.
Uw doen is 't, dat
uw' schoone kerke een beeld bevat,
en steenvast een' gedenkenis
van hem, die u een weêrgade is.
De Meyer, dien
vergaten vlaamsche en vreemde liên,
herleven zal, en gy, voortaan.
zult naast hem onvergeten staan.
Kortryk-Vleteren, 24 September 1895. |
|