Poëzie en proza

[p. 160]

['k En ete niet, of 't gene ik ete]aant.

Panem de Coelo...

'k En ete niet, of 't gene ik ete,

't heeft de dood gesmaakt;

het wreede mes, of de al zoo wreede

hamersmete,

heeft het afgemaakt.

Het kooren, dat de landman levend

uit de velden voert,

wordt doodgepletterd, eer het, vleesch- en

voedselgevend,

mij den honger snoert.

Het doode in mij wordt levend weder,

't vat een lijf weêr aan;

en zonder u, o dood, geen ader-

dans en dede er

meer mijn herte slaan.

't Gevelde rijst en wast weêromme, en,

uit den stervensnood,

herroept ge welgevoede en versche

levensblommen

voor den dag, o dood!

De Godheid zelve, aan 't kruis geklonken,

eer 't was al volend,

ook Hij, den diepen kelk ten bodeme

uitgedronken,

heeft de dood gekend.

Ook Hij zou onzer zielen wezen

eens een avondmaal,

dat levend, hét alleen, genuttigd,

zou genezen

onze hongerkwaal.