Dichtwerken (deel 1 en 2)

't schip zit vast

Wat nu gedaan, het schip zit vast,

door winden ende orkanen

en kan 't niet meer, met zeil en mast,

zijn snellen zeeweg banen.

Vergeefs is nu zijn boeg zoo scherp,

zoo slank zijn kiel gebouwen,

vergeefs is 't eertijds van de werp

met blijd' hourah getouwen.

Vergeefs en al om niet gezwoegd

des zeemans eeltig' handen.

Het schip zit vast, alonder vast,

de grond houdt het gebonden,

en 't wegen van den zwaren last

heeft zijne vlucht geschonden.

Licht op, o mensch, en vlug gespreid

omhoogwaard al uw trachten,

[p. 734]

 

de grond trekt aan uw' zwarigheid,

 

en kreupelt uwe krachten;

 

de grond trekt aan, betrouwt hem niet,

 

stiert hemelwaard in 't varen;

 

dan vlucht uw kiel, uw' snelle ziel

 

snel volgend, de gevaren.

 

 

 

1870(?)