Dichtwerken (deel 1 en 2)

Op de speije, bij nachte

G'hebt dan weêr een stem gekregen

ruischende buischende Mandel; kom!

Blijve wie dood of in slaap gelegen

- wij niet die leven en waken - stom.

Blinkende ziet gij de maan daarboven

ziet gij de sterre daar neffens staan.

[p. 719]

 

Klampt uwen orgel, om God te loven

 

laat ons bij nachte te choore gaan.

 

Gij met uw grondige watertale

 

de aarde die dreunt en het bevend hout;

 

boschen en bemden en al te male

 

dat onze tale verduizendvoudt!

 

't Herte dat in dien boezem bevend

 

loopt op uw lijmende spegelnat

 

zingt o zoo zoete zoo zelfontgevend

 

lillende of ware 't een wilgenblad.

 

Bonst, o Mandele, ik hoore u geren

 

'k lig med' u in den maneschijn

 

al onder een en ik wentelwere en

 

't dunkt ... en 't dunkt mij zoo waar te zijn.

 

Is al 't gone de Hand des Heeren

 

miek en de mensch nooit geen deel in had,

 

is 't al wonder en schoon! 'k Wilt leeren

 

ruischende Mandele och leer mij dat!

 

 

 

1857(?)