Dichtwerken (deel 1 en 2)

Excelsior

'k Zie liever die te bergewaard

zijn roekloos opgeklommen,

als die, om loon, zoo zaan de vaart

gedaan is, nederkommen.

Die stijgt, noch af noch om en ziet

naar die in de eerde wroeten;

noch, dwee van halze, en kust hij niet,

of waren 't keizersvoeten.

[p. 657]

 

'k Zie liever die de zegevaan

 

mij deur de wolken steken,

 

excelsior en, vóórgegaan,

 

mij moed in 't herte spreken.

 

 

 

Dan zegge ik: ‘Op! Dat ander kan,

 

dat wil, dat kan, dat zal ik:

 

geen oneere en geen' schande en kan

 

mijn durven deren, valle ik.’

 

 

 

Hooveerdigheid is valsch van doen,

 

van zeggen en van zeden:

 

ootmoedig wille ik, ridder koen,

 

tot stijgen mij besteden.

 

 

 

Zoo God mij helpt en gij, mijn vuist,

 

op Libans hoogste kragen,

 

of vielender omtrent mij duist,

 

nog wil, nog zal 'k het wagen.

 

 

 

10-5-'97